🎥 دانلود فیلم Apocalypto 2006 (آخرالزمان) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

زمانی که قلمرو مایا با زوال روبرو میشود، بزرگان تنها راه چاره را ساختن معابد بیشتر و قربانی کردن انسان ها می دانند. «جاگوار پا» مرد جوانی است که برای قربانی شدن برگزیده شده، اما می گریزد و اکنون او باید برای زنده ماندن و نجات خانواده اش بجنگد...
«پنجه پلنگ» (یانگ بلاد) را به دلیل قربانی کردن به یکی از شهرهای قبیله مایا می برند و این شکارچی جوان می بایست با ترس، وحشت و سرکوب مقابله کند. وی که سر نترسی دارد، درتلاش است که از چنگ اسارت بگریزد و خانواده اش را نجات دهد ...
در حالی که پادشاهی مایاها رو به زوال است، مرد جوانی در سفری خطرناک به دنیایی که ترس و ظلم بر آن حکومت می کند برده می شود.
در تمدن مایا ، یک قبیله صلح آمیز به طرز وحشیانه ای مورد حمله جنگجویان قرار می گیرد که به دنبال برده و انسان برای قربانی خدایان خود هستند. جاگوار پاو همسر باردار و پسرش را در یک سوراخ عمیق در نزدیکی قبیله خود پنهان کرده و هنگام جنگ با افرادش اسیر می شود. یک گرفتگی زندگی خود را از فداکاری سپری می کند و بعداً برای زنده ماندن و نجات خانواده محبوب خود باید بجنگد

جهت دانلود فیلم Apocalypto 2006 (آخرالزمان) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

این یکی از این فیلم‌هاست که شما شروع به یادداشت برداری می‌کنید و در پایان آنقدر فرصت دارید که یک پایان‌نامه کامل بنویسید.

درباره آن فکر کنید، فیلمسازی همه به سه چیز ساده خلاصه می شود: یک فیلم خوب باید غوطه ور باشد، باید شما را به دنیایی منتقل کند که (در حالت ایده آل) قبلاً هرگز ندیده اید. سپس باید در عین حذف هرگونه اشاره ای از «باور ساختن» و ساختگی، شما را باور کند. در نهایت، یک فیلم درباره داشتن یک داستان برای گفتن است، حداقل نیاز.

فیلم های امروزی فقط با این عناصر بازی می کنند. هر فیلمی که به دنیای واقعی بپردازد کار سختی نخواهد داشت که شما را به واقعیت آن باور کند. هر راه اندازی مجدد یا بازسازی از احساسات از قبل شناخته شده سوء استفاده می کند. در مورد داستان‌ها، همه آنها در قلمرو قابل پیش‌بینی با شخصیت‌های موجود و ساختارهایی که از کارگاه‌های فیلمنامه‌نویسی قرض گرفته شده‌اند، تکامل می‌یابند. در فیلم Apocalyptoسازی امروزی جنبه جالبی برای بررسی وجود دارد، اما کاملاً حاشیه ای است.

شایستگی «آپوکالیپتو» دستیابی به کمال سینمایی در دنیای پرفروش است، این فیلمی است که ایمان شما را به هالیوود، حتی قدیمی، باز می گرداند. مدرسه هالیوود زیرا بازسازی هرم مایاها دستاوردی است که می توانست توسط CGI از بین برود، اما گیبسون و خدمه با استعدادش این کار را به روش De Mille انجام دادند و یک کپی از هرم مایاها از عصر طلایی (یک مجوز تاریخی) ساختند. که به یکی از وحشیانه ترین سکانس های فیلم کمک کرد).

فداکاری گیبسون و خدمه‌اش به گونه‌ای بود که هیچ لحظه‌ای در فیلم Apocalypto وجود ندارد که باور نکنید در حال تماشای مایاهای واقعی هستید، که بین‌آمریکایی‌ها به ندرت سوژه یک جریان اصلی بوده‌اند. فیلم ممکن است به تازگی فیلم کمک کرده باشد، اما چیزهای بیشتری در آن وجود دارد: قبلاً قبایلی را در فیلم Apocalypto‌ها دیده‌ایم، اما اغلب از منظر مردان «متمدن»، حتی زمانی که بومی‌ها تمرکز داشتند («مرد بزرگ کوچک» یا «زمرد» جنگل") مرد سفید پوست دور نبود.

"Apocalypto" منحصراً در مورد یک تمدن است ... در گرگ و میش وجودش، خود را از درون از طریق تجارت برده، قربانی های انسانی و جنگل زدایی نابود می کند. من به تمدن کوچکتر پایان می دهم تا نشان دهم که چنین تمدنی تا چه حد از نظر توسعه پیشرفت کرده و در عین حال هنوز قادر به انجام فجایع است. کسانی که فیلم را به نژادپرستی متهم کردند، نکته را از دست می دهند: از طریق به تصویر کشیدن تمدنی که به وحشی گری می پردازد و در عین حال از نظر فرهنگی پیشرفته است، حدس زدن اینکه گیبسون به طور غیرمستقیم کدام ترس افکنان را هدف قرار می دهد، چندان دور از ذهن نیست.

ترس در واقع یک موضوع تکراری در فیلم Apocalypto است، که با دوستان مایا شروع می‌شود که شاهد ویرانی‌های وارده به مردان قبل از اینکه قربانی خود شوند، هستند. جگوار پاو قهرمان (رودی یانگ بلاد) توسط پدرش هشدار داده می شود که هرگز اجازه ندهد ترس قلبش را تحت تاثیر قرار دهد زیرا پس از آن هیچ راهی برای فرار وجود ندارد. این مبادله نمونه چیزی است که من قهرمان گیبسونی می دانم، مردی که با جنبه زشت زندگی مسلح به این ایمان تزلزل ناپذیر که در حال خدمت به هدف درست است، مقابله می کند، قهرمانی که شهادت را رد می کند زیرا شهدا مرگ را می پذیرند در حالی که قهرمانان آن را به چالش می کشند.

br/> فیلم مانند «شجاع دل» با لحنی بازیگوش و لذت بخش شروع می شود (حتی چند شوخی با «کیسه بوکس» دهکده)، قبل از اینکه دهکده ویران شود، بچه ها تنها بمانند، زندانی ها گرفته شوند و پدر جگوار پاو مانند ویلیام والاس کشته شود. همسر جاده شهر مایاها با موانع زیادی هموار شده است، یکی از آنها به یکی از تبهکاران اجازه می دهد تا جنبه وحشیانه خود را نشان دهد در حالی که رئیس آنها، گرگ صفر بی رحم (رائول تروخیلو) نشان می دهد که او چیزی بیش از یک دشمن بداخلاق است، بلکه همچنین یک رهبر طبیعی و یک پدر دلسوز.

و سپس شهری است که در آن بدون هیچ دیالوگ، نگاهی اجمالی به جامعه مایاها می‌اندازیم. حتی بدون دانستن چیزی در مورد تمدن، می‌توانستم از مدل‌های مو، آرایش‌ها و خراش‌ها، طبقات بالا از پایین‌تر تشخیص دهم. دسته‌ای از زنان که طرفداران خود را تکان می‌دادند و مدل‌های موی عجیب و غریبی داشتند، این تصور را در من ایجاد کرد که آنها بورژوا هستند. با این حال، «جامعه» با روشی که از خدای خود می خواهند که به خشکسالی پایان دهد، وحشیانه تر است، و همه آن را به روش «معبد عذاب» دنبال می کنند. خوب، از یک فیلم گیبسون چه انتظاری دارید؟

این فداکاری یک لحظه مهم در سفر جگوار پاو قبل از شروع تعقیب و گریز است، چند قدم دورتر از محراب، او می گوید که قرار نیست بمیرد، اعتقاد به نوعی جبر عرفانی و معجزه باعث تحقق آن می شود. وقتی به او فرصتی داده می‌شود که از دست دشمنانش فرار کند، تعقیب و گریز به آزمایش واقعی سرنوشت او تبدیل می‌شود، به معنای داروینی‌تر، او را با موانعی مانند حیوانات، آبشارها یا شن‌های متحرک روبرو می‌کند، گویی حتی طبیعت چیزی برای گفتن دارد.

و یکی یکی، تعقیب‌کنندگان سقوط می‌کنند در حالی که ترسی عفونی قلبشان را فرا می‌گیرد... نکته مهم در مورد تعقیب و گریز علاوه بر این واقعیت است که بدون هیچ CGI، از هر نبرد فضایی تپنده‌تر است، مبارزه ابرقهرمانی یا تعقیب و گریز با ماشین در کنار هم، این است که آنقدرها که به نظر می رسد یک طرفه نیست، تبهکاران به معنای واقعی کلمه دنبال مرگ می دوند و بدون اینکه پایان را خراب کنند، بازماندگان در نهایت با منظره ای نه چندان امیدوارکننده روبرو می شوند. در حالی که پنجه به سمت زندگی می دود، که توسط همسر باردارش تجسم یافته، همراه با پسر اولشان در سوراخی به دام افتاده است.

"Apocalypto" تعقیب و گریز بین افرادی است که به دنبال پایان خود می روند، چه در سطح فردی و چه در سطح آخرت شناختی، و مردی که زندگی را دنبال می کند، خواه زندگی خودش باشد یا زندگی کل فرهنگ، انتخابی که انجام می دهد. در انتها بهترین گزینه است و ما آن را می دانیم.

برای استفاده از زبان معتبری مانند "مصائب مسیح"، گریم متقاعد کننده، مکان ها، جلوه های عملی، حتی انیماترونیک، تاکید کنید. غوطه ور شدن اخیراً هیچ فیلمی ساخته نشده است که با سطح کمال سینمایی «آپوکالیپتو» مطابقت داشته باشد و به همین دلیل است که بسیاری از افراد مشهور و نه کمترین آن را تأیید کردند: اسکورسیزی، تارانتینو، اسپایک لی... اما آکادمی کجا بود؟

در حالی که آخرالزمان سه نامزدی دریافت کرد، اما یک نامزدی برای گیبسون برای کارگردانی به ارمغان نیاورد... به این ترتیب است که سیاست متأسفانه می تواند قضاوت ها را مخدوش کند زیرا اگر دوست نداشتن یک شخص یک چیز است، اما هر کسی که ظاهراً ذائقه سینمایی دارد باید «آخرالزمان» را دوست داشته باشد. ".

بدون اینکه بخواهم در دام هذل‌گویی منتقدان بیفتم، صادقانه می‌توانم بگویم که این اصیل‌ترین و تأثیرگذارترین فیلم آمریکایی است که در این دهه دیده‌ام، بیشتر از فیلم‌هایی مانند The Departed (2006) یا بدون کشور پیرمردها (2007). هر مشکلی که ممکن است با گیبسون داشته باشید، از سیاست شخصی او گرفته تا کارهای قبلی‌اش، نمی‌توان منکر عزم و اراده او یا احساس جسارت و تخیل محض در تلاش برای انجام پروژه‌ای با این اندازه و زیرساخت بود. استفاده از عناصر یک تمدن زندگی واقعی که قبلاً به خوبی مستند شده است و انتزاع آن برای اهداف تنش دراماتیک، برای ایجاد یک تجربه سینمایی که یک بار در زندگی اتفاق می افتد که ما را واقعاً به دنیایی می برد که قبلاً هرگز در فیلم Apocalypto تجربه نکرده بودیم.

به نظر من این جوهره سینماست. توسعه یک داستان و تقلیل آن به ساده ترین و نمادین ترین تصاویر، تأکید بر خانواده و مسابقه برای بقا، و همه با ترکیبی ماهرانه از طراحی، تدوین، موسیقی، اجرا، رقص، عکاسی و شخصیت ثبت شده است. مسلماً، شما همیشه می‌توانید استدلال کنید که روایت در درجه دوم فضایی است که گیبسون و خدمه‌اش به طرز ماهرانه‌ای خلق می‌کنند، و با این حال، با شناخت و احترام این شخصیت‌ها از طریق سکانس‌های آغازین غنی و سرگرم‌کننده فیلم، کمتر تأثیرگذار یا هیجان‌انگیز نیست. - سرشار از حس شخصیت و گرما - و همچنین یک استعاره بصری نسبتاً برجسته در کشتن یک حیوان که به پیش نمایش اقدامات بعدی فیلم نهایی خواهد رسید. برای مقابله با برخی از انتقادات وارد شده به گیبسون توسط مورخان و محققان، باید به شیوه ظریفی که در آن کارگردان با مفاهیم اسطوره ها و افسانه ها بازی می کند، توجه داشت. ایجاد فضایی تشدید شده از سبک سازی مستمر که بر تأثیر فیلمی مانند «اکنون آخرالزمان» (1979) یا آگویر، خشم خدا (1972) تأکید می کند، با جنون داغ جنگل که جای خود را به تصویری فراموش نشدنی از تمدن مایا به عنوان یک جهنمی می دهد. جهنم روی زمین.

آخرالزمان را می‌توان به‌عنوان یک ساختار داستانی در داستان نیز خواند، که در آن، فیلمی که می‌بینیم، تبدیل به بسط داستان‌های عامیانه‌ای می‌شود که توسط بزرگان قبیله به عنوان مردان بیان می‌شود. در صحنه‌هایی که مستقیماً قبل از کشتار قرار دارند، آرام در اطراف آتش بنشینید. اگر به این تعبیر خاص فکر کنیم، می‌توانیم ببینیم که فیلم در سطحی از فانتزی کار می‌کند، که در آن مضامین قابل‌تشخیص‌تر فیلم، تمثیلی را ایجاد می‌کنند که بسیار مرتبط با ایده مرد شدن است. با سفری که جگوار پاو قهرمان اصلی ما انجام می دهد تا خود را به همسر و خانواده جوانش ثابت کند، نشان داده شده است. با این حال، جذاب‌تر از آن هم تصور فیلم به عنوان یک کابوس طولانی است. با صحنه کشتار اولیه بلافاصله پس از بیدار شدن جگوار پنجه از رویایی به خصوص ترسناک آغاز می شود، مملو از کنایه های ظریف و پیشگویی زیرمتنی از مضامین خاصی که در ادامه فیلم بیشتر توسعه یافته است.

برای من، این تعبیر بسیار منطقی است، با سکانس های آغازین که پایه و اساس رویای جگوار پنجه را می گذارد - در حالی که ما با ایده های خانواده، وفاداری، شرافت، مرگ، ترس و بقا آشنا می شویم - و همه با تصویر نشان داده می شوند. روستاییان همسایه که از خانه‌های خود فرار می‌کنند و در جنگل حرکت می‌کنند، گویی از شری که پیش‌بینی می‌کنند فرار می‌کنند. شاید پیش‌گویی برای زیرمتن طاعون که بعداً ظاهر می‌شود؟ صرف نظر از این، سفر طولانی‌ای که قهرمانان ما از دهکده خود به دنیای پرهیاهوی شهری تمدن مایا می‌برند، با معابد و فداکاری‌های خود - و استفاده خیره‌کننده از موسیقی، حرکت، صدا و رنگ - همه این را به عنوان یکی از بسیار جذاب ترین و واقعاً ماورایی ترین تجربه هایی که در حال حاضر می توانم در یک فیلم معاصر به یاد بیاورم. هدایت گیبسون در اینجا بی عیب است. با گسترش چشم‌انداز بصری و رویکرد فراواقعی به زمان و ارائه که در فیلم Apocalypto قبلی‌اش، معیوب، هرچند کم به‌یادماندنی مصائب مسیح (2004)، و ادامه ایده توسعه و کاوش یک دنیای سینمایی کاملاً باورپذیر. ریشه در واقعیت واقعی و مستند دارد.

در اینجا، رویکرد بحث برانگیز به دقت و حقیقت باید نادیده گرفته شود. به هر حال، آخرالزمان به دنبال رئالیسم مستند نیست، همانطور که هر کسی که فیلم را تجربه کرده باشد می داند. در عوض، گیبسون یک هیجان انگیز آدرنالین خلق می کند که بر روی کدها و قراردادهای قدیمی درام های بقای هالیوود مانند Deliverance (1974) و Southern Comfort (1980) با عمق اضافه ای که توسط انتخاب شخصیت ها و مکان ایجاد می شود، پیشرفت می کند. باز هم، استفاده از داستان های عامیانه کنار آتش به عنوان نوعی ابزار قاب بندی ضمنی. با این حال، صرف نظر از این مفاهیم، آپوکالیپتو (2006) یک شاهکار است، صرفاً به دلیل تأثیر درونی آن و ایجاد دنیایی کامل که حواس را با فضای زنده و تب‌مانند و طراحی واقعا فراموش‌نشدنی خود بارگذاری می‌کند.

مل گیبسون تا حدی حرفه ای مشکوک را هدایت می کند. او مطمئناً یک سرگرم کننده توانا است، اما زندگی محرمانه و مذهبش به تصویر عمومی او سرایت کرده است و او چند بار در برابر پاپاراتزی ها خراب شده است. حرفه هماهنگ‌کننده‌ی او به‌علاوه با بحث‌ها آسیب می‌بیند، به‌ویژه با «شوق مسیح»، که طرفداران اختصاصی خود را با تحقیر فیلم‌ها را ترک می‌کرد. شاید بتوان گفت که او با چند موضوع تماس می گیرد که اکثر آنها سعی نمی کنند. او با آپوکالیپتو به موضوعی پرداخته است که پیش از این در پرده های فیلم نامحسوس بود، و به همین ترتیب نشان داده است که صرف نظر از بحث، استعداد فوق العاده ای دارد. Apocalypto داستانی در درون فرهنگ مایاها است. مایاها قبلاً در فیلم Apocalypto‌ها مورد اشاره قرار گرفته‌اند، اما هرگز موضوع روح نبوده‌اند.

در اینجا ما یک قبیله آرام در داخل مایاها را می بینیم. افراد روزهای خود را به شکار گراز می گذرانند، دام می گذارند و نوزادان می سازند، و همچنین به یکدیگر طعنه می زنند. این قبیله یک منطقه محلی آرام است که در کلبه های چوبی زندگی می کند. یک روز هنگام شکار، یک قبیله دیگر از آنها عبور می کند و ابراز می کند که آنها در حال حرکت هستند. تعداد قابل توجهی از مناطق محلی آنها خونین است و به نظر می رسد دیوانه وار در حال دویدن هستند. افراد مختلف، یک مایان جوان به نام پوما پاو (جوان بلاد) و همراهانش، به قبیله محدود کننده هشدار می دهند که دیگر عبور نکنند، زیرا به سختی نیاز ندارند. آنها کم توجهند که صبح روز بعد قبیله آرام آنها توسط شورشیان مایا که به قتل، ربودن و حمله به افراد قبیله دچار اختلال می شود. این رادیکال‌ها بیابان را برای صید جستجو می‌کنند که به نوآوری قدرتمند در یک شهر مایا می‌برند، جایی که خانم‌ها به عنوان برده فروخته می‌شوند و مردان به نفع همه از دست می‌روند. رئیس می‌پذیرد که خدا با عذاب برداشت‌هایشان، آنها را رد می‌کند و بهترین راه برای جبران خسارات او این است که افراد را از نوع خود محروم کنیم.

هنگامی که شورشیان مایا به مایا حمله می‌کنند، پلنگ پنجه درمی‌یابد که چگونه با همسر و فرزند حامله‌اش فرار کند. قبیله خویشاوندی متأسفانه او با بقیه قبیله اش خرد و ربوده می شود و در سراسر بیابان به شهر مایاها هدایت می شود. وقتی پلنگ پنجه شاهد از دست رفتن قبیله اش بود، اما زمانی که قرار است یک سایه همه جانبه نشانه ای از خدا باشد نجات می یابد. گروگان ها به جای اینکه به عنوان توبه مورد استفاده قرار گیرند، در یک ماموریت هدف قرار می گیرند، با این حال پوما پنجه می فهمد که چگونه از رادیکال ها کنار بزند و بچه رهبر را در تمام مدت بکشد. به عنوان هدف خشم خشمگین شورشیان، او به بیابان ناپدید می شود و آنها را به مناطق خود می برد، جایی که هیچ کس جز او نمی تواند انتقام بگیرد و خانواده اش را از روزنه عمیقی که در آن رها کرده بود، رهایی بخشد.

داستان این است که جالب هست. دیدن داستانی از نقطه‌ای که قبلاً ندیده‌ایم جذاب است. گیبسون واقعاً فرهنگ مایاها را احیا کرده است، اگرچه من نمی‌دانم آنها چگونه زندگی می‌کردند و چگونه ظاهر می‌شدند، با این حال او فهمیده است که چگونه یک شباهت معتبر به ما نشان دهد. آن‌ها با لباس‌های اندک به اطراف می‌روند، سوراخ‌های بزرگی از بینی، غضروف گوش و لب‌هایشان شکافته شده و با نیزه‌های چوبی و تله‌های خرس به دنبال غذا می‌روند. گیبسون نحوه نشان دادن این موضوع را با استفاده از پرسش‌های عمومی در شغل‌ها کشف می‌کند و هر یک از آنها شخصیت خود را بی‌عیب و نقص می‌کند. صادقانه بگویم، اینطور نبود که من افرادی را تماشا کنم که مانند مایاها رفتار می کنند، قبول کردم که واقعاً چنین هستند.

فیلم دارای صحنه های شیطانی متعددی است. به طور قابل توجهی در 45 دقیقه آخر که یک هجوم آدرنالین مداوم است، زیرا ما فرار پلنگ پنجه را از زندانیانش با آنها در پشت سر دنبال می کنیم. لنج ها و پیچ ها در وسط قرار می گیرند، با این حال خون زیاد نیست و دیوانه و در عین حال بی تکلف و معقول است. به همین ترتیب در صحنه‌های اولیه شاهد وحشیگری هستیم، با انقلابیونی که به دنبال شهر می‌روند، با این حال بخش عمده‌ای از صحنه‌های واقع‌گرایانه به خارج از دوربین اشاره می‌شود.

Apocalypto سوالات متعددی را مطرح می‌کند. این نشان می‌دهد که نابودی خیلی قبل از وجود ما اتفاق افتاده است، و نشان می‌دهد که چگونه آنها تمام تلاش خود را برای ادامه تمدن خود به کار می‌گیرند. نتیجه نشان می‌دهد که ناوگان اسپانیایی در حال نزدیک‌تر شدن است و مایاها این سوال را مطرح می‌کنند که آیا با انسان مسابقه می‌دهند یا به روشی که می‌دانند ادامه می‌دهند. آنها بلدند چگونه بجنگند و گیبسون نبرد آنها را با اشتیاق و احساسات نشان می دهد.

این واقعاً فیلم قدرتمندی است. این به شدت جذاب است و تمدنی را برای ما مبهم نشان می دهد. نواحی بازیگری قدرت برای سرفصل عالی است. صرف نظر از اینکه در مواردی که چند دقیقه آهسته وجود داشت، در دو ساعت و بیست دقیقه ممکن بود کات هایی وجود داشته باشد، هنوز فیلمی قوی است و من پیشنهاد می کنم. چیزی شبیه به انتظار من نیست و موضوعات زیادی را نشان می دهد که ما باید آنها را بشناسیم. تمدن ها از درون ویران می شوند، پس چرا با یکدیگر می جنگند؟ فیلم جامد، پیام جامد. برای نظرسنجی های بیشتر: www.tolli-movieworld.blogspot.com

این قطعاً طعم فوق العاده چشمگیر و غریزی یک فیلم واقعی مل گیبسون را دارد. گیبسون ممکن است بحث برانگیز باشد، سلطه او بر تولید فیلم از Apocalypto سرچشمه می گیرد. به نظر می‌رسد بسیار شبیه به وفادار است، اما تکمیل‌شده‌ای دارد که می‌تواند کارهای بیشتری را انجام دهد.

علاوه بر وحشی‌گری، دیگر ایسم‌های گیبسون که باید با آپوکالیپتو پیش‌بینی کنید، فیلم‌برداری غنی و غیرقابل انکار او هستند. ارزش های عمیق خانوادگی فیلم‌های او دائماً با احساسی که او بر قهرمانی که از عزیزانش محافظت می‌کند ایجاد می‌کند. هر یک از شخصیت‌ها معمولاً وفادار، مشتاق، مرسوم و دفاعی از روش زندگی خود هستند.

بخشی از فیلم که ممکن است نادیده گرفته شود و من واقعاً آن را گرامی می‌دارم، به تصویر کشیدن قدرت عمیقی است که شما می‌بینید. در شخصیت ها در حالی که داشتن یک فرد بنیادی ناقص می تواند عملی تر باشد، اما وقتی می بینید (جالب) ستایش شکوفایی خانواده، تقویت بخش های اصلی قدرت برای طبیعت و ماهیت تدافعی شوهر، برای یک خوش بین بسیار خوشحال کننده است.
/>
کلید علاقه‌مندی آخرالزمان این است که شما قبل از اینکه مستقیماً، ظاهراً و صمیمانه در کنار آن‌ها توسط متجاوزانشان مورد حمله قرار بگیرید، مدتی در میان قبیله و شخصیت‌ها تحقیق کرده و احساس می‌کنید. تا آنجا که ممکن است به من مربوط باشد، به نظر می رسد که در مرکز فیلم کمی بسته شده است.

نقاط منفی آپوکالیپتو در واقع چند مؤلفه داستانی غیرمعمول و اصالت مجموعه تجربیات هستند. در پشت آن وجود دارد. این واقعی است که فاتحان اسپانیایی قبلاً با مایاها تعامل داشتند، اما به نظر می‌رسد که حکومت بی‌رحمانه‌تر، کمتر آموخته‌تر و زودگذر آزتک‌ها دقیقاً با تصویر تمدن آخرالزمان مطابقت دارد.

در مجموع. ، ارزش یک بار تماشا کردن را دارد.