🎥 دانلود سریال Community 2009 (اجتماع) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

یک وکیل که به خاطر جعلی بودن مدرکش از کار وکالت اخراج شده مجبوره در یک کالج اجتماعی شرکت کنه و برای به دست آوردن دل یه دختر یه گروه هفت نفره برای مطالع ی زبان اسپانیایی تشکیل میده و …
یک وکیل خودشیرین که گمان میره تموم تحصیلاتش به باد فنا رفته به اجبار باید در یک دانشگاه محلی که خدمه و دانش آموزان بسیار نخبه ای داره شرکت کنه و...
یک معلم که به تازگی به خاطر مشکلات اخلاقی از آموزش و پرورش انداختنش بیرون مجبوره تا در مراکز خصوصی و کلاسهایی با دانش آموز کم به ادامه کار خود بپردازد تا زمانی که …

جهت دانلود سریال Community 2009 (اجتماع) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

برای اولین بار در سال 2009 ، "Community" ، ساخته Dan Harmon ، بازیگران فوق العاده ای از بازیگران را بازی می کنند ، شخصیت هایی از ایستگاه های بسیار مختلف زندگی را به تصویر می کشند ، زیرا همه آنها به امید دریافت آموزش عالی دور هم جمع می شوند (خوب ... "متوسط") آموزش دقیق تر است) در کالج جامعه. اگرچه هر یک از شخصیت ها بسیار متفاوت است و به نظر نمی رسد که بسیاری از آنها نوع سرگردانی با یکدیگر باشند ، اما هفت سران سرانجام گرد هم می آیند ، ابتدا به عنوان یک گروه مطالعه شروع می شوند ، قبل از اینکه در خانواده ای شکوفا شوند.

Joel McHale ("The Soup" از ای!) در نقش جف وینگر ، وکیلی بازی می کند که با یک معامله به کالج بازگشته است تا خود را از نامناسب نگه دارد - اگر می تواند یک درجه قانونی تر (مدرک قبلی خود را بدست آورد) از دانشگاه کلمبیا نبود ، بلکه مدرک نامشروع کلمبیا بود) ، او می تواند به دفتر حقوقی سابق خود بازگردد. او بعضی وقتها کوس ، بدجنس و استثمارگر است. او این سریال را به دلیل نداشتن توصیف بهتر ، به عنوان یک احمق خودمحور آغاز می کند ، اما با گذشت زمان ، آرام شده و کمی بیشتر باز شده است.

جیلیان جیکوبز ، بریتا پری ، همکلاسی همکار خود را به تصویر می کشد احساس جف بارها و بارها نسبت به جف احساس می شود. بریتا زنی باهوش و با اراده است ، با اعتقادات انضمامی (اگر گاهی اوقات آسینین هم نباشد) ، فکر می کرد که اغلب این واقعیت را پنهان می کند که می تواند حساس و آسیب پذیر باشد. او مسلماً صدای عقل است ، اما شخصیت بزرگی هم دارد و به هیچ وجه به کلیشه ها برنمی گردد.

دنی پودی (در یک اجرای برجسته) در نقش عابد نادر ، محبوب علاقه مند به فرهنگ ، که به نظر می رسد برخی از مشکلات روحی و اجتماعی جزئی نیز دارد (جف می گوید که او در یک مرحله سندرم آسپرگر دارد ، و به عنوان کسی که به این بیماری مبتلا است ، می گویم احتمالاً در آن جا وجود داشته است) ، اما همچنین بسیار باهوش است و می تواند "مردم را بخواند" بسیار خوب ، حتی تا حدی که بتواند رفتار مردم را کمی پیش بینی کند. او می خواهد یک فیلمساز باشد و زمان زیادی را صرف ارجاع به فیلم ها و نمایش های تلویزیونی و کارگردانی فیلم های دانشجویی می کند.

یوت نیکول براون در نقش شرلی بنت ، زن مسنی که به کالج جامعه بازگشت زندگی خود را دوباره پس از ترک شوهرش آغاز کرد. او زنی بسیار مهربان و مسیحی فداکار است (که گهگاهی تنوع گروه را با مشکلاتی روبرو می کند) ، اگرچه دارای مشکلات شایعه سازی نیز هست.

آلیسون بری در نقش آنی ادیسون بازی می کند ، جوانی با اراده ، اما ناامن زنی که تازه دبیرستان را فارغ التحصیل کرده است. او در گذشته بسیار محبوب نبود ، و کالج جامعه را به عنوان شانس دوم در یافتن دوستان (و نزدیک شدن به تروی ، شکست او) می داند. او قبلاً به Adderall معتاد بود ، اما پس از بازتوانی ، زندگی خود را به عقب برگرداند. او کرم کتاب این گروه است و خیلی بیشتر از بقیه تلاش می کند ، اما بسیاری از ناامنی های مشترک را برای افراد هم سن و سال خود پنهان می کند.

دونالد گلاور در نقش تروی بارنز ، ستاره سابق فوتبال بازی می کند که مجبور شد دیگر بازی نکند آسیب دیدگی او کمی شوخ طبع است ، و یک شوخ طبعی ساده دارد. او با عابد بهترین دوست می شود و آنها زمان زیادی را با هم می گذرانند. کلیپ های کوتاه با حضور هر دو در هر نمایش بسته می شوند.

و سرانجام ، چوی چیس در نقش پیرس هاثورن ، وارثی با دستمال مرطوب ... عضو یک فرقه بودایی است که پیرامون مفاهیم مبهم و "سطح" است ( حدس بزنید کدام یک از "آیین های" مرسوم هالیوود است که تقلید می کند!) ... بسیار نژادپرستانه ، اما هرگز با نیت ضعیف ... خود را با استعداد و با ارزش تر از بیشتر اوقات می بیند ... و از نظر جسمی ناجور ، برای یک تعداد زیادی گنگ دستی. این شخصیت برای Chevy بسیار مناسب است. آیا لازم است بیشتر بگویم؟

هر بازیگری در این نمایش عالی است (با اجرای پودی مورد علاقه شخصی من است - بی احترامی به دیگران) ، و هر بازیگر واقعاً به شخصیت تبدیل می شود. همه آنها کاملا ژل می شوند. همه آنها کاملاً کار می کنند. این یکی از بهترین بازیگران کمدی است که مدتهاست دیده ام. در این نمایش بازیگرانی مانند جیم راش ، جان اولیور و البته کن جئونگ نیز در نقش های تکراری به عنوان کارمند حضور دارند و هرکدام نیز عملکرد فوق العاده ای را ارائه می دهند.

نمایش کاملا هوشمندانه و خوبی است نوشته شده است. شخصیت ها به روشی طبیعی گرایانه تهیه و توسعه می یابند و موقعیت ها غالباً از همین امر شکل می گیرند. همچنین ، از این نظر جالب است که به نظر می رسد که کالج (گرندیل آکادمی معروف عجیب و غریب) به شخصیتی در نمایش تبدیل می شود.

"جامعه" فقط ترکیبی درست از واقع گرایی و عجیب بودن مبهم را دارد. همانطور که نمایش می تواند جنون آمیز باشد (و بسیار دیوانه می شود) ، هرگز "کوسه را نمی پراند". هنوز همه چیز به شیوه کارتونی خاص خود زمینی و واقعی به نظر می رسد.

صادقانه نمی دانم که برادران روسو این نمایش را تولید می کنند. وقتی برای اولین بار شروع به تماشای آن کردم ، اشاره کوچکی به "توسعه دستگیر شده" (بهترین کمدی تلویزیونی از زمان "من لوسی را دوست دارم" ، تا آنجا که به من مربوط می شود) ، که بسیاری از قسمت ها را آنها کارگردانی کردند ، و هنگامی که من در اینجا به درگیری آنها پی برد ، منطقی بود.

این نمایش فوق العاده شبیه "دستگیر شده" است. این هوشمندانه است و در کنار هم قرار گرفته و نمونه بارز کمدی تلویزیونی مدرنی است که به درستی انجام شده است. این یکی از بهترین کمدی های تلویزیونی در 10 سال گذشته است و اکنون برنامه مورد علاقه من در تلویزیون است. 10 از 10 کامل از من.

من در اواخر فصل تماشای این نمایش را شروع کردم و به طور تصادفی در Hulu (منظور من کلیک کردن روی چیز دیگری بود) با آن روبرو شدم. من خوشحالم که این کار را کردم.

آنچه من به خصوص در مورد این نمایش دوست دارم این است که در درجه اول به پویایی افلاطونی در میان اعضای یک گروه mish-mashed مربوط می شود. برای من ، این واقعا طراوت است. من هرگز به دلیل آنچه که من به عنوان کمبود نبوغ کامل و انقلابی پیرامون مضامین غیر اصیل تصور می کنم ، طرفدار واقعی شبکه های بزرگ تلویزیونی نبوده ام (به دلایلی که در اینجا ذکر شد ، در واقع شروع به تنظیم برنامه نمایش دیزنی ، Suite Life of Zach و Cody کردم) . چند مورد خوب در اینجا و آنجا وجود داشته است ، اما به نظر می رسید که اکثر اتاق های خواب دوستانه محور که به سمت بزرگسالان ساخته می شوند ، داستان بیش از حد استفاده شده از گروهی از دوستان را که در اطراف زندگی مشترک عاشقانه و نحوه درست کردن آنها دوست دارند ، ایجاد می کنند ، یعنی Friends ، Will و گریس ، OC (نه دقیقاً یک طنز) ، Sex and the City ، حتی 30 Rock تا حدی. من فهمیدم که عمده این برنامه ها مربوط به چند سال پیش است ، اما این نمایش ها (که به ذکر واقعیت های شیطانی نیست) بود که واقعاً مرا از برنامه های اصلی شبکه منصرف کرد. من در آن زمان از آنها لذت بردم ، اما به نظر می رسید که همه آنها مضامین یکسانی را ارائه می دهند: ما چنین دوستان صمیمی هستیم و می خواهیم به یکدیگر کمک کنیم دوست پسر پیدا کنیم. پوکه من از دیدن دوستی هایی که حول کار اخراج شدن یک نفر می چرخیدم خیلی مریض شدم.

سپس به انجمن آمدم. من در فصل اول تاکنون هر قسمت را تماشا کرده ام و واقعاً از تعهد آن برای تمرکز بر روابط اصلی بین دوستان بسیار قدردانی می کنم. البته آنها درگیر تنش های جنسی هستند که به طور طبیعی وجود دارد ، اما همیشه بر روی دوستی ها و از طریق خنده دار متمرکز است. من فکر می کنم این نوع مضامین در برنامه نویسی امروز بسیار ضروری است. درست است که "فقط با کسی دوست باشید". خیلی خوب است که خودتان باشید ، کج خلقی ، شوخ طبع ، ناپاک ، سرحال ، بیدمشک ، عوضی باشید. هنوز افرادی در آنجا هستند که می توانند به شما اهمیت دهند. این لازم نیست که در مورد پیدا کردن عشق یا رابطه جنسی ، سکسی بودن ، یا مورد نظر جنسیتی باشد که از آن جلب توجه می کنید. این همان چیزی است که من در مورد انجمن دوست دارم ، این فقط دوستان بودن را بدون تظاهر نشان می دهد.

تا آنجا که نمایش به صورت ماهوی پیش می رود ، فکر می کنم کاملاً خنده دار باشد. گاهی اوقات این نشانه را از دست می دهد ، اما من فکر می کنم آن لحظات نادر هستند. بعضی از قسمت ها از دیگران خنده دارتر هستند ، بعضی از شخصیت ها از دیگران خنده دار ترند اما همه لحظه خود را دارند. من جوئل مک هیل را دوست دارم ، فکر می کنم او یک شورش است و چوی چیس واقعاً عالی است. شخص دیگری اشاره کرد که چگونه خوشحال بودند که او بیش از حد عناصر طنز سریال را مصرف نکرده است و من نیز از آن استقبال می کنم. طنز او در طول نمایش کاملاً مناسب است. پسری که نقش رئیس را بازی می کند نیز یک شورش است. من صحنه های او را دوست دارم.

من همچنین از محیط کالج جامعه بسیار لذت می برم. این یک صحنه بسیار مناسب برای نمایش در مورد گروه متنوعی از دوستان است که هر یک دلایل خاص و جالب خاص خود را برای حضور در آنجا دارند. من می دانم که برخی افراد نمایندگی آشکار "صحیح سیاسی" در گروه را دوست ندارند. برخی از کلیشه ها وجود دارد ، یک فرد مسن با حساسیت فرهنگی ، زن افسانه آمریکایی آفریقایی تبار ، WASP-y ، شخص بد ادعایی ، هیپستر ، پسر باحال ، احمق ، و غیره. این می تواند یک کلیشه جدید باشد ، اما من فکر می کنم به طور خاص کار می کند زیرا محیط کالج محلی جایی است که شما می توانید ترکیبی از افراد را پیدا کنید. این مورد برای افراد از هر طیف زندگی جذاب است: دانشجویان جوان ، دانشگاهی ، افرادی که وقت کافی دارند و می خواهند تحصیلات بیشتری داشته باشند ، افرادی که سعی در شروع جدیدی در زندگی دارند و غیره در نمایش در مورد یک گروه غیرمتعارف از دوستان استفاده کنید. من واقعاً فکر می کنم سازندگان آن را به خوبی برنامه ریزی کرده اند.

بنابراین بله ، اگر شما مثل من هستید و از دیدن نمایشهایی درمورد دوستان فقط دوست بودن و ایجاد روابط افلاطونی لذت می برید ، مطمئناً ارزش امتحان کردن را دارد. مطمئناً قصد دارم ادامه دهم.

«جامعه» نمایشی درباره یک گروه مطالعاتی کلاسی اسپانیایی عجیب است. اسپانیایی یا درس خواندن زیاد نیست، این فقط بهانه ای است برای جمع کردن بازیگران. هر شخصیت مسائل و ویژگی های شخصیتی خاص خود را دارد. قرار گرفتن در یک کالج اجتماعی کوچک امکان ترکیب غیر محتملی از دانش آموزان، پیر و جوان، از همه اقشار را فراهم می کند.

جوئل مک هیل («سوپ» از E!) به خوبی از عهده این کار برمی آید. نقش اصلی، با بازی جف وینگر، یک وکیل سابق زیرک، پس از اینکه مقامات متوجه مدرک جعلی حقوق او شدند، به مدرسه برگشته است. تروی (دونالد گلاور)، ورزشکار ستاره و مرد بزرگ در محوطه دانشگاه در دبیرستان قدیمی خود، اکنون سعی می کند در یک محیط جدید جا بیفتد. شرلی (ایوت نیکول براون)، مادری مجرد که در بزرگسالی تحصیلات خود را ادامه می دهد. آنی (آلیسون بری)، دختری که دبیرستان را رها کرده است. و بریتا (گیلیان جیکوبز)، یک فمینیست صریح با تجربه در دنیای واقعی.

چوی چیس نیز بخشی از گروه است، در نقشی بازگشتی به عنوان پیرس، یک مرد تجاری مسن تر و کمی متوهم. . چوی چیس تنومندتر و خاکستری‌تر از آنچه که تماشاگران به یاد دارند، اما او هنوز هم مردی بامزه است.

نقش معلم اسپانیایی (سنور چانگ) توسط چهره آشنا، کن جونگ (که امروزه به خاطر نقش‌هایش در فیلم‌های THE محبوب است) بازی می‌کند. HANGOVER و تولیدات مختلف Judd Apatow). من او را در نقش‌های کم‌کلید در «The Office» و «KNOCKED UP» به یاد می‌آورم، اما در اینجا او جنبه‌های وحشی‌اش را آشکار می‌کند.

همچنین رئیس دانشگاه کچل و کچل (جیم راش) در این میان نقش بسته است. ، یک مدیر کلی ناتوان که مسئولیت کالج اجتماعی گریندیل را بر عهده گرفت. او ایده های عجیبی برای بهتر کردن کالج ارائه می دهد (مانند تغییر نام تیم به انسان ها و ایجاد یک طلسم خنثی نژادی که به کسی توهین نمی کند) و به محبوبیت جف حسادت می کند.

این نمایش درباره شخصیت های مختلف و نحوه تعامل آنها، و همچنین اتفاقات عجیب در گریندیل. گروه مطالعه برای افراد نامتناسب مانند یک خانواده کوچک می شود، زیرا آنها سعی می کنند از مسخره ای که همان کالج اجتماعی است جان سالم به در ببرند. این در مورد شخصیت هایی است که زندگی خود را بهتر می کنند و دور هم جمع می شوند تا از یکدیگر حمایت کنند، با پیچ و تاب های خنده دار در طول مسیر.

بخش بزرگی از نمایش تلاش های جف برای جلب بریتا، دختری است که او او. علاقه دارد (در واقع، کل گروه مطالعه در اصل یک حیله بود تا جف بریتا را بشناسد.) این یک عاشقانه مانند جیم و پم (از «دفتر») نیست، اما بریتا همیشه جف را به این می‌رساند که کمتر شلخته باشد. برای تحت تاثیر قرار دادن او جف انسان بزرگی نیست، اما در تلاش برای نزدیک‌تر شدن به بریتا، به فرد بهتری تبدیل می‌شود. حداقل برای مدتی.

جوئل مک هیل در نقش یک دستکاری کنایه آمیز و خودسر می درخشد، و گروه به خوبی از او حمایت می کند. (چیس در نقش مکمل نقش خود را حفظ می کند، پودی به دلیل رفتار غیرمعمول و ارجاعات فرهنگ پاپ مورد علاقه طرفداران است، و بقیه لحظات خود را در زمانی که همه وقت خود را روی صفحه نمایش به اشتراک می گذارند، می گذرانند.)

این نمایش نیز بسیار خنده دار. چند سبک مختلف کمدی در بازی وجود دارد، و نمایش برای تلافی‌های گاه به گاه شوخ‌آمیز خوب است. در حالی که شوخی‌ها خیلی خنده‌دار نیستند، اما این جوک‌ها زودتر و اغلب در نیم ساعت پخش می‌شوند. برخی از آنها بازدید، برخی از دست رفته، اما شوخی ها ادامه می یابد. و با تعداد زیادی شخصیت مختلف که دنبال می‌شوند، همه چیز تازه می‌ماند.

"Community" یک کمدی جدید خوب است. فکر می‌کنم فرصتی برای ماندن دارد. مک‌هیل و چیس قدرت ستارگان کوچکی را ارائه می‌کنند و سریال بازیگران جالبی از شخصیت‌ها را ارائه می‌کند که به خوبی با هم کار می‌کنند.

این مورد علاقه من نیست، اما طنز باید برای بسیاری از مردم جذاب باشد. لحظه های خودش را دارد "Community" به اندازه هر زمان دیگری کمدی است. یکی از نخبگان نیست، اما بسیار خوب است. خودتان آن را بررسی کنید.

انجمن من را با عالی بودنش شگفت زده کرد، با شخصیت های خوبی که به راحتی می توان با آنها ارتباط برقرار کرد، و منابع زیادی را که می توانید در همه جا ببینید. همانطور که قبل از تماشای نمایش، به بسیاری از پادکست سازنده (دان هارمون)، هارمونتاون گوش می‌دادم، متوجه شدم که شخصیت‌های مختلف را به بخش‌هایی از او مرتبط می‌کنم، که حتی آن را به حالت سرگرم‌کننده تبدیل می‌کند. من نقدی (به زبان نروژی) از مردی خواندم که فکر می‌کرد عابد (دنی پودی) به دلیل بازی بد، کمترین شخصیت را دارد، اما برای من این درست نیست. عابد به راحتی با او ارتباط برقرار می کند و به طرز شگفت انگیزی عمل می کند. خواهرم اوتیسم خوانده است و همیشه به این نکته اشاره می‌کند که چگونه رفتار من گاهی نشانه‌های اوتیسم را نشان می‌دهد، و شاید این اوتیسم ضعیف در بیشتر ما وجود داشته باشد، اما در عابد نشان می‌دهد، او دقیقاً مثل من است. عابد نیز بسیار مهربان است، زیرا تنها چیزی که می خواهد این است که بقیه را خوشحال کند و با تروی باشد. او همچنین یک شخصیت بسیار بامزه است زیرا او کسی است که واقعاً در مورد ارجاعات اسلحه های بزرگ را به ارمغان می آورد. برداشت های او خنده دار است و من از بتمن سیر نمی شوم. پیرس (چوی چیس) کم علاقه ترین شخصیت من است، بیشتر به این دلیل که فکر می کنم به اشتباه انتخاب شده است، جامعه برای حمل آن به یک سلبریتی نیاز ندارد. همچنین به این دلیل است که بیشتر خنده ها به او مربوط می شود و ناتوانی او در خندیدن به خودش، اما حتی او هم بعد از مدتی موفق می شود زیر پوست من بیفتد، زیرا این نفرت نیست، صرفا نادانی است که او را آنطور که هست می سازد.

با این حال، بامزه ترین شخصیت، دین پلتون (جیم راش) است. من کلیپ او را تماشا کرده ام که بارها بر تن می کند و مدعی می شود "زمان تینا ترنر است... ساعت های جلوتر" لباس تینا ترنر را به تن کرده است، اما من همچنان هر بار گریه می کنم. صدای دویدن در فصل اول نیز خنده دار بود، جایی که او با گفتن "این بهتر است چیزی در من بیدار نشود" شروع می کند و در حالی که یک کلیپ دالماسی را تماشا می کند. این فصل در مراسمی به پایان رسید که در آن رئیس باید وسط سخنرانی فرار می کرد تا با انسانی در لباس دالماسی که ظاهر شده بود صحبت کند و بعداً وقتی یکی دیگر آمد نگران می شد. سریال به طور کلی به هم زدن کامل در کنار بقیه هالیوود. قبول دارم که بعد از فصل اول، فصل‌ها یک طرح را از دست دادند، اما اپیزودهای خودشان آنقدر خوب هستند که باعث می‌شود فکر کنم یک کمدی کمدی باید اینطور باشد. طرح داستان ممکن است همیشه وجود نداشته باشد، اما شخصیت های سه بعدی زیادی وجود دارد، همیشه نوعی ملاقات با الهه وجود دارد، و طنز مرجع آنقدر خوب است که سریال غیرقابل حذف است، نمی توان منتظر فصل ششم بود. . من به خصوص کمدی آمریکایی را دوست ندارم، و این به ویژه در مورد کمدی های کمدی آمریکایی صدق می کند. من Friends را در حالی که کهنه شده بود تماشا کردم و سایر کمدی های فوق العاده محبوب را در حالی که همان دستور العمل را دنبال کردند. حوصله سر بر. من همچنین کل نمایش درو کری را بدون قضاوت تماشا کردم، اما در پایان آن را قطع نکرد، هیچ کدام. عشق من به کمدی در بریتانیا شروع شد، و اینجاست که باقی خواهد ماند، اما Community همیشه تکه‌ای از قلب من را خواهد داشت و به من یادآوری می‌کند که آمریکا کشور بزرگی است که چیزهای مختلف در آن گم شده است، این یک غول بزرگ نیست.

در زمانی که منطقه محلی عالی است، احتمالاً بهترین تلویزیون در هر نقطه ساخته شده است، اما وقتی وحشتناک است بهتر از کمدی کم‌کم معمولی شما نیست - من ادعا می‌کنم که چند اپیزود واقعاً با توجه به سوء استفاده یا سوء استفاده‌شان، افتضاح‌تر می‌شوند. وابستگی بیش از حد به اجزای متا بیشتر نمایش، یا به دلیل خطاهای اساسی در مورد نحوه برخورد با شخصیت های خاص. پیشرفت شخصیت‌ها به طور غیرمنتظره‌ای در فصل چهارم متوقف می‌شود، و بازیگران دوباره به شخصیت‌های فصل اول خود بازمی‌گردند (در کنار بریتا و عضو ارشد، که به‌طور فزاینده‌ای به شدت مورد توجه قرار می‌گیرند). فصل پنجم تلاش می‌کند تا به این موضوع بپردازد، اما فصل ششم شخصیت‌ها هر چند وقت یکبار عود می‌کنند. علاوه بر این، من واقعاً از اینکه داستان فرعی رایج در مورد مدرسه شهر ادامه دارد و برای همیشه در هر کجا ادامه دارد، ناامید شدم. من معتقد نیستم که Penetrate و Troy برنامه را به سمت شروع فصل پنجم ترک کنند، میخ در محل استراحت نهایی است که تعدادی از طرفداران در مورد آن فکر می کنند، با این حال هنوز یک انفجار قابل توجه بود که دستور غذا را به طرز رفتاری متزلزل کرد. احساس کردم در نهایت برای افراد متاسف تر بودند. هیکی جایگزین خوبی برای Puncture بود، با این حال او بعد از فصل پنجم تبخیر می‌شود، و من فکر نمی‌کردم فرانکی و الروی آهنگ‌سازی بسیار زیبایی داشته باشند یا کوچک‌ترین اهمیتی داشته باشند.

جایگاه فصل: 3-بهترین. دارای چند منحنی مستقل است، بسیار قابل نقل قول است، بهبود شخصیت‌های زیادی را برجسته می‌کند، و بهترین فصل پایانی را دارد (و در هر روز، قسمت‌های آخر فوق‌العاده‌ای). 2-هنوز حیرت انگیز اپیزودها از طریق خط گذشته Penetrate چندان قابل توجه نیستند، اما آهنگسازی آن هنوز عالی است. در حالی که فصل 3 بهترین اپیزودهای گردهمایی را داشت، فصل 2 بهترین اپیزودها را از نظر شخصیت های تکی دارد. 5- قضاوت نادرست بیشتر قسمت‌های اینجا ارزش مشابهی با فصل 3 یا 2 دارند. چیزی که آن را ناامید می‌کند نقص خط داستانی جامع «Save Greendale» است که به‌شدت سریع رشد می‌کند و احتمالاً به وحشتناک‌ترین پایان فصل منجر می‌شود. فصل چهار در هر صورت تبدیل شدن جف به یک مربی به ندرت مورد بررسی قرار می گیرد و احساس می شود پتانسیل هدر رفته است. 1-بسیار عالی، در عین حال کاملاً مهم نیست. به طور کلی بین چند قسمت واقعاً خارق‌العاده و قسمت‌های دیگر که صرفاً «مه» هستند تقسیم می‌شود. چیز زیادی در مورد این فصل وجود ندارد که من به طور موثر از آن متنفرم، با این حال آنچه را که لازم است انجام نمی دهد و مطمئناً بیشتر شبیه شارژ استاندارد کمدی کمدی است تا فصل های بعدی. 6-خیلی خسته کننده نشانی از نوع پیشرفت فرد پایدار را از دست می دهد، در حالی که همه قسمت ها بسیار مستقل هستند. چند قسمت سرگرم کننده یا جذاب وجود دارد، اما هرگز به سطح فصل های گذشته نمی رسند. 4 فقط وحشتناک بدیهی است که گردانندگان سریال از فصل چهارم استقبال کردند، واضح است که درک درستی از نحوه خلق شخصیت ها از فصل اول نداشتند، اینکه چگونه اپیزودهای کلاسی/تدبیری صرفاً برای دقایق قابل توجه در منحنی داستان (مانند «یک مشت گلوله نقاشی» یا «بالش و بالش و بالش و بالش» به کار گرفته شدند. پتوها) یا برای شخصیت سازی (مانند «کریسمس وحشی عابد» یا «خوشنویسی تعاونی»)، و اینکه همه افراد حاضر در این گردهمایی چقدر برای پویایی نمایش مهم بودند. بر این اساس، ما هجومی از پاسخ‌های تماس دریافت می‌کنیم که درک نمی‌کنند قسمت اول یا شوخی چگونه کارکرد تحسین‌برانگیزی داشته است، و اپیزودهایی که قصد دارند منحنی‌های شخصیتی را برآورده کنند که درک نمی‌کنند شخصیت‌ها واقعاً در کجای آن قوس‌ها قرار دارند.

برای پول نقد من فقط سه فصل ابتدایی را تماشا کنید و بقیه را نادیده بگیرید. آثار پایانی فصل سوم به عنوان پایانی سریال بر اثری که واقعاً به دست آوردیم ترجیح داده می شود، و واقعاً احساس می شود که شخصیت ها از ابتدای نمایش به طور قابل توجهی پیشرفت کرده اند.

من کاملاً درک می کنم که این نمایش چقدر عزیزترین است و طرفداران زیادی دارد. من به طور کامل متوجه می‌شوم که چرا، و نمایش شایسته آن محبت و حمایت از طرح‌های متنوعش است، موضوع پیوند با هم علی‌رغم تضادهای اساسی (و دیگر موضوعات مبتنی بر رابطه، بدیهی است)، بازی‌های کمدی و احساسی خارق‌العاده، شخصیت‌های واقعاً دوست‌داشتنی، و مبارزات سرسام‌آور. شما را روی لبه صندلی خود نگه می دارد.

بسیاری از مواقع بوده است که طنز احمقانه باعث شده من از پوزخند شکست بخورم. در این راستا، خیلی عالی است.

من معتقدم که این نمایش آنقدرها هم که به طور طبیعی گمان می‌کند حیله‌گر نیست. بعلاوه، علیرغم این واقعیت که واقعاً به سختی قهقهه‌ام را وادار کرده است، فکر نمی‌کنم آنقدر هم که گمان می‌کند سرگرم‌کننده باشد.

یک چیزی که واقعاً من را آزار می‌دهد، جریان متقابل مسیحی است که در جریان است. آن را در قسمت های خاص بدیهی است که من درک می کنم که این نمایش به طور قابل اعتماد بسیاری از اجتماعات و نه فقط مسیحیان را به سخره می گیرد. علاوه بر این، لیبرال‌ترین شخصیت‌هایی مانند بریتا تا حدودی از روی دیوار و دیوانه دیده می‌شوند و آنها مدام مورد تمسخر قرار می‌گیرند. در واقع، من کاملا آن را درک می کنم! علاوه بر این، من فکر می کنم سرگرم کننده است که آنها این کار را انجام می دهند. من به سادگی نیاز داشتم که جنبه مسیحیت را به صفر برسانم.

شرلی به طرز بی رحمانه ای نسبت به هنجارهای مسیحی خود ظالم است و در مورد اینکه همراهانش چقدر فاسد هستند، در هر صورت، وقتی که او خودش کارهای بسیار بی شرمانه ای انجام می دهد، بسیار ظالم است. (مانند تلاش برای کنترل همراهان و چیزهای درونی خود). من نمی گویم که برانگیختن یک فرهنگ مسیحی در هر موردی به طرز وحشتناکی بی اساس است. در برخی موارد واقعا سرگرم کننده است. با این حال، تا آنجا که ممکن است به من مربوط باشد، تماشای آن در همه قسمت‌ها بسیار زیاد است.

من می‌دانم، در حالی که هر یک از شخصیت‌ها بدحجابی‌های خود را دارند (بعضی از آنها محدودیت بیشتری نسبت به بقیه دارند. )، واقعیت این است که شما درک می کنید که همه آنها معیوب هستند و هنوز در رفتارهای خاص خود مهربان هستند. در هر صورت، شخصیت شرلی به طور خاص تحلیل مسیحیت را آغاز می کند که در تلویزیون استاندارد عادی تر شده است. دیگر شخصیت‌های بشارت سلطه‌گر معروف (در تلویزیون یا وب) موموکو از داستان‌های شبح و آنجلا از محل کار را ترکیب می‌کنند. من فکر می کنم این دو شخصیت واقعا سرگرم کننده هستند! آنها در واقع من را مسخره می کنند. با این حال، در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری شناخته شده است که اعتقادات مسیحی را سرزنش کنیم و این احتمال را گسترش دهیم که، به این دلیل که شما چنین مدل های دیوانه بی شماری را دیده اید، همه مسیحیان باید استفراغ های کوچک غیرقابل قبولی باشند که نیاز به کنترل همسالان خود دارند.

طنز بی احترامی همیشه افتضاح نیست. حالا و دوباره من آن را دوست دارم. هر چند که ممکن است، این نمایش تنها یکی از چندین نمایش است که تعمیم "مسیحی غالب" را به تأثیرات نفرت انگیز درگیر می کند. دن هارمون، که به همین ترتیب «ریک و مورتی» را که به طرز تهوع‌آوری شکاک ساخته است، سبک طنزی دارد که من در آن بسیار خسته هستم.

اولاً نمایش فوق‌العاده است از این نظر که همه افراد در نمایش از جهاتی ناقص و عالی هستند. دوم به عنوان فردی با عدم تعادل شیمیایی (به طور کلی نه چندان جدی به عنوان عبد پیشنهاد می شود) او واقعاً درگیر چیزی است که از آن می ترسد، چگونه نمی تواند ژست های بیانی داشته باشد، و جامعه را به همه چیز وارد می کند (این به طور خاص موضوع من نیست، بلکه بیشتر است. فوتبال/ورزش با من پس نسبی است) و او یک رفیق قدیمی دارد که امیدوار نیستید او را با موقعیت بسازید، که به همین ترتیب کاملاً جذاب است. در ابتدا بریتا از نظر «خیابان‌های پیش‌رو» از جف باهوش‌تر است، اما در یک پیچ متوجه می‌شویم که جف به‌طور قابل‌توجهی درخشان‌تر است. شرلی فردی خارق‌العاده بود که گاهی اوقات سرگرم می‌کرد و انرژی کلیسایی مناسبی را به نمایش منتقل می‌کرد. پیشرفت آنی و تروی عالی بود. با این حال، ای کاش ابد به طور خاص بیشتر شبیه تروی توسعه می یافت و توسط بریتا، تروی و آنی (فصل های بعدی بیشتر آنی و تروی) پوشش داده نمی شد و بیشتر به جایی می رسید که حیاتی نبود. Penetrate شخص سرگرم کننده ای بود، اما ای کاش او را مانند دونالد گلاور اخراج می کردند، خداحافظی عمیق تر و مهم تر. به جای لگد زدن به سطل به عنوان آنتاگونیست گردهمایی، که بدبخت بود، با این حال من واقعاً درک می‌کنم که تعقیب شورشیان باید با طراحی احساسی‌تری نسبت به دونالد گلاور ترک می‌کرد، بنابراین فرستادن آگاهانه بیشتر او دشوار بود. با این حال، به غیر از آن اپیزودهای نوآورانه که دائماً آثار هنری خواهند بود (مدل‌ها: فرضیه آشفتگی درمانی، قسمت جنایی شکستن @$$، و قسمت‌های پینت بال در کنار قسمت‌های جنگ بالشتک و غیره). من به همین ترتیب از نحوه پایانی آن لذت بردم، تضمینی برای یک فیلم بود و آنی را با احترام اخراج کرد و به ابد یک صحنه توسعه دیر بلوغ داد. و همچنین آنی و ابدز رویاهایی دارند که طبق انتظار عمل می کنند. در حالی که جف و بریتا با اعضای جدید (فرانکی، الروی، چانگ) باقی ماندند. آن‌ها به همین ترتیب یک شخص کمیک در مقام بلندپایه ارائه کردند که ممکن است لباس‌های دیوانه‌وار در سرتاسر نمایش تولید کند و به جف چشم دوخته باشد. همچنین بهترین فرد تاریخ را از نظر اندازه به ما داد. نمایش باورنکردنی باحال...باحال،باحال،باحال #andamovie

به احتمال زیاد در یک نظرسنجی بیان می‌کنید، این نمایش باعث می‌شود شما را مجبور به کشتن کنید؟ /> چرا Local area یک نمایش جناحی است، به عنوان MST3K، Freaks و Nerds و Firefly؟ از آنجایی که از مخاطبان خود حمایت نمی کند.

این شعار این است که "همه این را دوست ندارند، اما افراد ایده آل آن را گرامی می دارند"

هیچ چیز بسیار معتبر نیست. با توجه به انجمن... هیچ تراک قهقهه ای مانند کم کم طنزهای امروزی در تلویزیون، ارجاعات رایج جامعه، کلاهبرداری های غیرمعمول از نوع آل در مورد انواع فیلم های کمتر محبوب و پذیرایی های کوچک پنهان و تماس های فراوان وجود ندارد... یک چیز خوب پنهان شد. 3 سال مانده به پایان (Beetlejuice در فصل 3 هالووین فوق العاده ظاهر می شود به دلیل اینکه نام او یک بار در فصل 1 و 2 به طور جداگانه بیان می شود)

این بازیگران ظاهر می شوند و از برجسته ترین ضعف های خود دور می شوند. نشان دهند که همبستگی خود را برای ایجاد تفاوت در دیگری نشان می دهند (نیاز نوجوانان پیرس به عشق برای دراز کشیدن با مربی اسپانیایی به طوری که او امتحان اسپانیایی را پس از بهانه جویی چانگ ساده تر کند)

سایر موارد عمیق تر نمایش های ارزیابی شده به شما تغییر زندگی غیر منطقی می دهد c haracter به‌زودی تغییر می‌کند، فقط برای اینکه شخصیت‌ها به نقطه شروع قسمت بعدی برگردند، نه این نمایش.

به‌جز ترکیب فوق‌العاده، سرگرم‌کننده‌ها و سازندگان خارق‌العاده، اجازه ندهیم که دوره حیرت‌انگیز را به خاطر بسپاریم (به طور کلی) مدیر گنجه و محتوا هماهنگی چیزهایی که در پشت صحنه رخ می دهد، یا اینکه یک وسیله نقلیه RC در 5 قسمت دیگر ظاهر می شود، زمانی که یک نفر به طور لحظه ای به آن اشاره می کند، مراقبت عاشقانه A+ است، تا حدی می توانم بگویم که جاده های جلو است. از Joy or Present Day Family.

به این نمایش نگاهی جدی ببخشید...از فصل 1 شروع کنید...توسعه شخصیت ها و مدرسه را ببینید...و ممکن است به هیچ وجه آن را ردیابی نکنید مانند یک غذای جالوت، بسیاری از مناطق محلی چیزی خارق العاده است.

با فرض اینکه «دفتر»، «پارک‌ها و آرامش»، «شیتز کریک»، «کیمی اشمیت نشکن» و ظاهراً مادر همه «توسعه بازداشت‌شده» را دوست دارید، پس تماشای این نمایش قطعی است، حرکت منسجم زیر به سمت شماست. پیشرفت آیا کیمی اشمیت دستیار «دفتر» نبود؟ فکر می‌کنم این همان شخصیت است...

به بیان ساده، در اینجا به تفکیک شخصیت‌ها در «Community» و تأیید اینکه آنها شبیه‌سازی‌هایی از اولین نمونه‌های اصلی بهترین طنز «تحریک» هستند، آمده است. مهربان، و به طور بالقوه بهترین تقلید تا به حال: OFFICE.

کهن الگو: استیو کارل (مایکل اسکات). تکراری: جیم راش، کن جونگ، نمونه اصلی: جان کرازینسکی (جیم). تکراری: جوئل مک‌هیل مثال اول: راین ویلسون (دوایت). تکراری: Danny Pudi، Chevy Pursue Prime مثال: Jenna Fischer (Pam). تکراری: Gillian Jacobs

شما می توانید در مورد شخصیت های اساسا قابل مبادله تعداد زیادی از نمایش های ضبط شده در بالا فکر کنید، با این حال واقعیت این است که گروه WATCH People فرض می کند که شما هر یک از نمایش های مختلف ارجاع شده را دوست دارید. به احتمال زیاد شما تمایلی به رفتن به یک برنامه دیگر ندارید، برگردید و دوباره THE Workplace را تماشا کنید، اهمیتی نمی‌دهم، زیرا این کاری است که من 4 بار انجام داده‌ام.

7 ستاره برای من دقیقاً در مرکز کمدی‌های «ناراحتی» قرار دارد. «دفتر»، (10 ستاره) و «پارک و تفریح» (8 ستاره) به طور جزئی بهتر از آن هستند، با این حال هنوز ارزش تلاش برای چند ماده جدید و طبیعی را دارد.

من واقعاً اهل سریال های متعدد نبودم، سپس همراهانم مرا با این سریال آشنا کردند! من هول شده بودم..میزان زمانی که برای خندیدن صرف کردم جالب نبود!! مثل 2 ساعت بعد از 1 قسمت.. من میخندم!! نکاتی که در این نمایش وجود دارد متفاوت است و نه فقط در مورد قرار ملاقات و رابطه جنسی با چندین برنامه دیگر متفاوت است. چند قسمتش خیلی جالب تر از بقیه هستن...ولی بامزه..منظورم احمقانه!! قابل بیان نیست!! اهمیت عمیقی برای خویشاوندی در این نمایش که توسط تروی و عابد نشان داده شده است وجود دارد!! پیرس مرد باتجربه‌تری است که احتمالاً خنده‌دارترین است! و برای افراد شاخ در آنجا .. این سریال شاید جذاب‌ترین زنی را داشته باشد که من در هر مقطعی در الیسون بری (آنی) دیده‌ام. اگر قوانین را در نظر بگیرید. زندگی .. ممکن است شما این را مانند من سرگرم کننده ندانید، اگر مغز خود را آزاد کنید. من این را به اندازه دور موقعیت های ممتاز و مرده های قدم زدن ارزیابی می کنم!! بسیار بالاتر از برخی طنزهای دیگر مانند دوستان، بیگ بنگ (به نظر من طبیعی است، البته چند قسمت وجود دارد). شاید به این دلیل است که من بعد از این سریال های دیگر را تماشا کردم، اما نسبتاً تعداد کمی از آنها انگیزه ای برای وقت و دانلود داشته اند مانند این! من هر قسمت را چندین بار تماشا کردم!! هنوز در هر شوخی پوزخند! نقطه ضعف اصلی این است که فصل 4 به شرایط انحصاری که توسط 3 نفر دیگر برآورده شده است، نرسیده است! برای من 9.8/10

من تماشای این نمایش را در تابستان 2013 شروع کردم، قبول دارم. در آن زمان من انتظار زیادی نداشتم، زیرا از همان ابتدا شبیه یک کمدی کمدی دیگر به نظر می رسید، با این حال مدت ها بود که خیلی بیشتر از این به نظر می رسید.

جامعه به استثنایی ترین سریال من تبدیل شده است. به‌خاطر جهنم، حتی از «سیمپسون‌ها»، «نام من ارل است»، «چگونه با مادرت آشنا شدم»، «ساوث پارک» پیشی گرفت، بنابراین نمایش‌های متفاوت متعددی که دیر یا زود شماره یک من بودند. در حال حاضر، تضمین نمی‌کنم که این نمایش برای همیشه شماره یک من باقی بماند، اما مطمئناً همیشه در قلب من خواهد بود. شایستگی دارد، که اساساً نمی توانم آن را درک کنم. با این حال، به هر حال؛ که این نمایش را برای من تحقیر نمی کند.

بیشتر اوقات رویایی می شود (مخصوصاً پس از نمایش اول)، عابد به تعداد زیادی ارجاع فیلم/برنامه فکر می کند، و شما دریافت می کنید برای دیدن یک "خانواده" که به طور فزاینده‌ای به یکدیگر متصل می‌شوند.

با این حال، یک بدجنس واقعی این است که Chevy Pursue و همچنین Donald Glover بازیگران را ترک کردند - به ویژه از زمانی که تروی بارنز (دونالد گلاور) نفر شماره یک من (عابد/دنی پودی در جایگاه دوم قرار می گیرد). خیلی وحشتناک تر: در حال حاضر به نظر می رسد که "Community" برای همیشه حذف می شود، که بسیار من را ناامید می کند.

"Community" ممکن است بزرگترین طرفداران را نداشته باشد، با این حال مطمئناً دارد. استوارترین

متوجه نشدم که می توانم دو بار برای یک نمایش مشابه ممیزی بنویسم. بعد از اینکه فینال را تماشا کردم و نمایش را به طرز جالبی کامل کردم، بلافاصله از همان ابتدا برای دفعات بعدی برگشتم. اپیزودهای بی‌شماری فوق‌العاده پیدا کردم که قبلاً می‌توانستم آن‌ها را فراموش کنم. قسمت های پینت بال شماره یک من هستند. زندگی را نباید برای همیشه به عنوان یک بازی در نظر گرفت، با این حال اگر در مواقعی بتوانیم طوری زندگی کنیم که گویی در یک بازی و نبرد نزدیک به همراهان هستیم، به همان شکل جالبی است؟ علاوه بر این، اپیزودهایی با موضوع هالووین وجود دارد که در میان آنها مهمترین آنها اپیزود شعله ور شدن زامبی ها است، بدون شک بررسی داستان های افراطی در یک کمدی کمدی در حال احیا است. علاوه بر این، یک قسمت وجود دارد که جف برای دریافت اعتبار رایگان، یک کلاس طرحی جعل کرد و او یک توطئه ساختگی واقعی را تجربه کرد، در این میان تروی و عابد یک شهر پوششی باورنکردنی ساختند. پیچ‌های هیجان‌انگیز جاده در آن اپیزود، برای جمعیت بود. سپس اپیزودی وجود دارد که در آن عضو ارشد در حال فیلمبرداری یک تجارت دیگر برای گریندیل بود و او بیش از حد دور شد و از نظر ذهنی ناامید شد. درست زمانی که عابد تصور می‌کرد همه چیز را خراب کرده است، تنها با تغییر بخش‌هایی از فیلم موجود و روایت خودش، بهترین تجارت تاریخ را رقم زده بود. آن قسمت گاز سمی واقعی است، من تا آخرش گریه کردم. در هر صورت، من می توانم قسمت هایی از این نمایش را در تمام روز بررسی کنم. این واقعاً بهترین نمایش تمام دوران خواهد بود و همیشه خواهد بود!

مدتی است که همراهانم به من توصیه می کردند که این نمایش را ببینم، اما من هرگز جذابیت را ندیدم. با وجود این، در پی تماشای فصل اصلی، کل برنامه را تنها در چهارده روز تماشا کردم. چیزی که می توانم بگویم این است که این نمایش یک رفاقت قابل مقایسه را ارائه می دهد که در نمایش هایی مانند "دوستان" می بینیم. منطقه محلی حول عناصر بین شخصیت‌های دسته نقد متمرکز می‌شود، و به این نکته توجه می‌کند که چگونه گردهمایی در ابتدا به‌عنوان یک دسته گزارش واقعی آغاز می‌شود، در عین حال به جمعی از همراهان پر سر و صدا و سرگرم‌کننده تبدیل می‌شود که به روش‌های متعددی بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. نمایش فوق العاده خاص و منحصر به فرد است، در عین حال احساس مشترکی با آن دارد. این به لطف ادای احترام متعددی است که به فیلم‌های بسیار معروف و مورد ستایش مانند «ارباب حلقه‌ها»، «جنگ ستارگان»، «رستگاری در شاوشنک» و تعدادی دیگر انجام می‌شود. هر یک از شخصیت‌ها با ویژگی‌های خاص و تضادهای خود حجم زیادی را به میز می‌آورند و لایه‌های جدیدی از طعم و طنز را به جمع اضافه می‌کنند. علاوه بر این، هر فصل یک قسمت زنده داشت (مشابه ترتیبی که در سومین فیلم هارولد و کومار به وجود آمد) که فکر می‌کردم این سریال را از تعداد زیادی سریال دیگر تشخیص می‌دهد، مطمئناً انتخاب جذابی بود، و انتخابی که پذیرفتم نتیجه داد. . با در نظر گرفتن همه چیز، من معتقدم که شما طرفدار نمایش هایی مانند "Friends" یا "Parks and Rec" هستید، این نمایش را باید تماشا کرد.

این نمایش تقلید آمیز شماره یک من در حال حاضر در حال اجرا است. آنها به طور مؤثری کار کرده اند تا طرح نمایش را بدون دلیل خاصی حفظ کنند، قطعاً در سمت سبک تر.

فصل اول، داستان حول محور «وینگر» یک مشاور حقوقی کهنه کار می چرخد که تلاش می کند یک بار دیگر وارد صحنه شود. فراخوان او در پی تحریف بنیان آموزنده اش. نمایش در ابتدا به دلیل عدم وجود دلسوزی توسط کار اصلی بسیار مورد توجه قرار می گیرد، اما به دلیل شخصیت همراه که بعداً با رفتن به فصل های دیگر تا حد زیادی به تمرکز اساسی تبدیل می شود، به تماشای آن ادامه می دهید.

فصل دو، در حال حاضر سریال موضوعی دارد و یک نفر جایگزین به سمت نور آهک سوق داده می‌شود، عابد، بازیگر اصلی فیلم آسپرگر. تعداد قابل توجهی از قسمت های همراه به ژست هایی برای فیلم های نمونه و موقعیت های کمدی تبدیل می شوند! بازیگران در دنیایی که عابد رانده تر می شود حرکت می کنند و روشنایی در پی دارد.

به طور ناامیدکننده ای، به نظر می رسد که Chevy Pursue رادار را پس از یک فصل عالی 3، به جایی می اندازد که تقریباً در حال کار کردن است. محتوای اکثر قسمت های S4. شاید او در حال بررسی مجدد تعهد خود نسبت به نمایش است؟ با این حال، با گذر از فصل چهارم و گذشته، نمایش به طور قابل اعتمادی بهشتی باقی می‌ماند، زیرا مقاله‌نویسان رسانه انتقال و ترتیب نمایش را دوباره ارزیابی می‌کنند.

بسیار پیشنهاد می‌شود، کافی است آن را در فصل اول نگه دارید!