🎥 دانلود سریال Scream Queens 2015 (ملکه‌های جیغ) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

سریالی پیرامون شخصیت های متفاوت که در مکان های مختلفی از جمله دانشگاه و بیمارستان از سوی یک قاتل سریالی مورد تهدید و ارعاب قرار می گیرند.
داستان سریال با ورود دانشجوی تازه واردی به نام Grace به دانشگاه Wallace و تلاش او برای ورود به انجمن خواهری عجیب و محبوب دانشگاه که Kappa Sorority نام دارد، و توسط دختر سرسخت و بدطینتی به نام Chanel Oberlin هدایت می شود آغاز می شود. اما شرایط در سال جدید متفاوت می باشد چراکه ریاست دانشگاه Dean Cathy که به شدت از انجمن خواهری و Oberlin نفرت دارد اعلام کرده که شرایط برای عضویت همه دانشجویان در گروه باید برابر باشد و در نتیجه نیاز به آزمون هایی برای ورود به انجمن می باشد. اما در نخستین آزمون ورودی به انجمن اتفاق ناگواری رخ می دهد، شخصی با به تن کردن لباس طلسم گم شده مدرسه، The Red Devil با ماشین چمن زنی به یکی از دختران حمله کرده و او را به طرز فجیعی به قتل می رساند و این قتل آغازی می شود بر یک سری قتل های مرموز و عجیب که ظاهرا ریشه در اتفاقاتی دارد که بیست سال پیش در دانشگاه رخ داده است. * آپدیت: قسمت دهم از فصل دوم اضافه شد. ( اتمام فصل )
سریال درباره یک دانشکده است که در آن مجموعه ای از قتل های پشت سر هم اتفاق افتاده و داستان سریال بر گرفته از یک داستان واقعی میباشد که 20 سال پیش در یه دانشکده رخ داده است.

جهت دانلود سریال Scream Queens 2015 (ملکه‌های جیغ) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

روندی از قتل‌ها با تمرکز بر خانواده کاپا تاو، در کالج والاس، در بیستمین مراسم بزرگداشت عهدی اتفاق می‌افتد که نتیجه بدی داشت. این دلیل اساسی برای نمایشی است که من واقعاً به تماشای تریلرهایی که دیده بودم واقعاً فکر نمی کردم. به هر حال، پس از حدود یک ماه، من تصمیم گرفتم شش قسمت ابتدایی را به صورت ماراتن تماشا کنم و واقعاً انتظار چیزی را که دیدم نداشتم.

لازم است بگویم؛ من به شدت در شش قسمت ابتدایی شرکت کردم. رایان مورفی با یک سریال دیگر در FOX به دنبال موفقیت در سریال Merriment و American Harrowing داستان بازگشته است. بلافاصله می‌توانستم ببینم که نمایش «رایان مورفی» بود، فقط با نحوه فیلمبرداری آن به من کمک کرد تا داستان تکان دهنده آمریکایی را به خاطر بیاورم.

هدایت این سریال توسط شانل اوبرلین، با بازی اما رابرتز، انجام می شود که نقش "عوض" را بازی می کند و او واقعاً آن را به خوبی بازی می کند، صرف نظر از اینکه چقدر می تواند بالاتر باشد، به این دلیل که با لحن کلی نمایش مطابقت دارد. یکی از شخصیت‌های شماره 1 من افسر ایمنی خصوصی، دنیس همفیل است که توسط Niecy Nash به تصویر کشیده شده است، که نقش آن شخص را بی‌عیب و نقص بازی می‌کند. به غیر از «هشتگ‌های هشتگ» خارق‌العاده، ظاهراً او «صدای مخاطب» است، وقتی توجه او را جلب می‌کند که شخصیت‌های اصلی مات و مبهوت از آن بی‌خبرند. او همچنین می‌گوید که معیارهای آن زمان چگونه خانم‌های جوان می‌توانند زندگی کنند. در صحنه‌ای که با تعیین هر استانداردی هوشمندانه‌تر می‌شود که با فرض رعایت آنها، او می‌آید و از آنها محافظت می‌کند.

مورفی نیز سبک تقلید خود را که فوق‌العاده کم‌رنگ است و تقلید از اولین صحنه مطلق آورده است و من هر عکس فوری از آن را گرامی می‌داشتم. این نمایش واقعاً پخش می‌شود و همه چیز را دنبال می‌کند، از تعمیم‌هایی که با فیلم‌های هیجان‌انگیز به جامعه امروزی از جمله وبلاگ‌نویس‌های یوتیوب همراه است. علاوه بر این، به طور استثنایی خصمانه است و با همه خصمانه است. به ویژه، با استفاده از ویتنی مایر، سرگرم کننده کم شنوا، برای به تصویر کشیدن «تیلور سوئیفت ناشنوا» که واقعاً تیلور کوئیک را دوست دارد و در تمام مدت اقامت کوچکش در برنامه، او خواننده بخش بزرگی از جوک ها است. در واقع، آغازین قسمت سوم، شخصیت اما رابرتز است که "Chanel-'o-ween" یک مسخره معقول از تیلور سویفتز "Swiftmas" دارد که سرگرم کننده و بسیار دقیق است در حالی که آن را با قسمت اول متضاد می کند. تقریباً هر فرد فردی وحشتناک است و این باعث می شود که تماشای نمایش بسیار لذت بخش باشد. بدون شک، یکی از جذابیت های اصلی نمایش این است که به سادگی کنار ایستاده تا ببیند کدام یک از مجموع سوراخ های مدفوع به شیوه ای بی رحمانه کشته می شود. شخصیت اصلی الگانس گاردنر، با بازی اسکایلر ساموئلز، ممکن است بدون هیچ زحمتی دلپذیرترین فرد در سریال باشد، اما علاوه بر این، خسته‌کننده‌ترین فرد نمایش باشد، اما من کاملاً نیاز به داشتن یک شخص مستقیم را مانند اکثر نمایش‌های تقلید آمیز درک می‌کنم.

جیمی لی کرتیس، اولین حاکم فریاد هالیوود، نقش کتی مونش، شخصیت برجسته کالج والاس، را بازی می‌کند که تنفر شدیدی از کاپا تاو دارد. او در انتقال بی عیب و نقص عمل می کند، به ویژه در صحنه هایی با اما رابرتز. به نظر می رسد کار او در مسیری مشابه با جین لینچ در Merriment اجرا می شود.

قاتل یا بالقوه دو قاتل اگر مجموعه فیلم «جیغ» چیزی را به ما نشان دهد، که می‌تواند موقعیت بالقوه‌ای باشد، فکر کردن به این مجموعه تلویزیونی قطعاً به نظر می‌رسد یک پروژه جانبی از مجموعه فیلم‌های وس کریون باشد. جلاد که لباس شیطان قرمز به تن دارد، همچنین طلسم مدرسه، در حال دور زدن قتل این افراد سوسیالیست است. در حالی که من چند فرضیه دارم، دقیقاً مطمئن نیستم که نکات زیادی وجود دارد که باید به آنها توجه کنم و این نوع نمایش نیست، بنابراین همه چیز برابر است، من دوست دارم عقب بنشینم، آرام شوم، و آنچه را که تماشا می کنم دوست داشته باشم. در تلویزیون

در حالی که من مطمئن نیستم که آنها برای فصل دوم چه کاری متفاوت انجام دهند، علیرغم این واقعیت که این یک سریال خزانه داری است، با فرض اینکه این سریال فقط برای یک فصل ادامه داشته باشد، فوق العاده خواهد بود. نمایش برای بازگشت و یک بار دیگر، به سادگی، برای انحراف تماشا کنید.

من واقعا این نمایش را دوست دارم. با این وجود، من یک طرفه هستم زیرا عاشق جیمی لی کرتیس، کیکه پالمر و فیلم های اسلشر هستم، بنابراین این نمایش درست در کوچه من است.

چیزی که در مورد این نمایش بیشتر دوست دارم این است که آن را بیش از حد با خودش عمل نمی کند. مطمئناً چند دقیقه فیلم اسلشر باورنکردنی دهه 80 دارد که به من آن نوستالژیک نوستالژیک آن زمان را می دهد. وقتی دیدم که نمایش به خودی خود نگاهی پرمدعا ندارد، اشاره می‌کنم که آنها رویکردهای فوق‌العاده سرگرم‌کننده‌ای را دنبال می‌کنند تا یا به قربانیان خود هشیاری بدهند، یا کاری سرگرم‌کننده برای حرکت به سمت اعدام‌های واقعی انجام دهند. دو نمایش عالی از این در یک قسمت است، خانه برادر معروف (نمی‌توانم در نظر بگیرم اسمش چیست) مست می‌شود و به دنبال جلاد می‌رود که در یک گروه شرور قرمز لباس می‌پوشد. در طول کینه شدیدشان، آنها بر روی جلاد می دوند، و در اوج خونین و پر انرژی صحنه، صدای Backstreet's Back را در طول این صحنه می شنوید، و نتیجه آنقدر دیوانه کننده است که خنده دار است.

One مدل دیگر این است که در پایان مخفیگاه قاتل پیدا می شود، و در طول تمام فشارهایی که ایجاد می شود و ذهنیت تنظیم می شود، به طور غیرمنتظره ای پس از ورود به لانه، صدای باشگاه فرهنگ "آیا واقعا نیاز به صدمه زدن به من دارید؟" بازی کردن. چنین چیزهایی باعث می شود که بی اختیار بخندم. علاوه بر این، همانطور که تحلیلگر دیگری اشاره کرده بود، معمولاً دوست داشتن شخصیت ها دشوار است، با این حال من عاشق شخصیت Keke Zayday هستم. جیمی لی کرتیس به عنوان شخصیت برجسته، اضافه‌شده‌ای باورنکردنی است.

بیشتر نمایش واقعاً غافلگیرکننده نیست، به‌ویژه اگر در سن 16 سالگی آن را تماشا نمی‌کنید. با این حال، اشکالی ندارد، به این دلیل که نمایش خیلی احمقانه است، شما مشکلی ندارید. به همین ترتیب جذابیت خاصی در مورد شخصیت ها و نحوه به تصویر کشیدن آنها وجود دارد. شخصیت اما رابرتز Chanelle (مطمئن نیست که من درست نوشتم) بسیار لاف زن است، و علاوه بر این، تعمیم های نژادی زیادی را در طول سریال ایجاد می کند. به طور معمول، برخی از آنها واقعاً من را آزار می دهند، اما آنقدر بی معنی است که نمی توان به طور جدی به آن نگاه کرد. این واقعاً به ما کمک می‌کند که در مورد چیزها بخندیم تا اینکه آنها را توهین آمیز بدانیم.

به طور کلی، نمایش چندین تمرکز ناخوشایند دارد. با این حال، در صورتی که به دنبال چیزی بی‌معنایی هستید که دارای حسی خارق‌العاده است، دیگر به دنبال آن نباشید. Shout Sovereigns هیچ کار منحصر به فردی انجام نمی دهد، اما مطمئناً شما را درگیر می کند.

«Scream Queens» (2015) نمایش پاییزی جدید بود که با توجه به پیش‌فرض (طرح داستان نفرت‌انگیز) و تریلرهای ارائه شده (طنز کسل‌کننده) بسیار عجیب به نظر می‌رسید. داستان نمایش در سال 1995 اتفاق می‌افتد، زمانی که یک "کاپا" باردار پس از به دنیا آوردن فرزندی از دنیا می‌رود، در حالی که سایر خواهران همسایه برای مشاهده آن آنجا هستند. به سرعت به سال 2015 بروید، زمانی که یک خانم جوان به نام شانل اوبرلین (اما رابرتز) تازه ترین رهبر کاپاها است. شنل طرز فکر B*tch را کاملاً پایین‌تر از خود دارد و حتی به اندازه کافی مفتخر است که نام خواهران پایین‌ترش را Chanel #2، #3 و #5 بگذارد (که می‌تواند با اطمینان بگوید که چه اتفاقی برای #4 افتاده است...).

در هر صورت، همه چیز به گل نمی رسد، زمانی که دیگنیتی مونچ (با بازی حاکم نمونه فریاد، جیمی لی کرتیس) به چنل اطلاع می دهد که در حال تغییر دستورالعمل های خانواده آنهاست و از شانل می خواهد که هر کدام را بسازد. نذر می کنم که چه کسی باید یک تکه از آن باشد. این طنز و دراماتیزاسیون واقعاً ضروری را به نمایش می‌آورد و واکنش‌های افراد فوق‌العاده‌ای را ایجاد می‌کند. تماشای ارتباط شانل اوبرلین با شخصیت هایی مانند هستر اولریش (لیا میشل) طلای طنزی بدون تحریف است.

این نمایش تماماً خنده دار نیست، البته زمانی که مردی پوشیده در یک گروه شرور قرمز شروع می شود. کشتن دانش آموزان در سرتاسر نمایش، ما شاهد گذرهای فوق‌العاده تلخی هستیم که اغلب با شرایط منحرف کننده همراه است. راز این که این شرور سرخ واقعاً کیست و منطق آنها در پس این قتل ها چیست، "Scream Queens" را بسیار جذاب می کند. هر فردی در این نمایش نامحرم و ناصادق است. بیشتر نمایش‌ها و فیلم‌های تلویزیونی ترسناک سعی می‌کنند شما را دوست داشته باشند و به بقیه بی‌اعتماد شوید، اما «ملکه‌های جیغ» تماشاگر را وادار می‌کند حتی قهرمان‌ها را جویا شود. هر شخصیت منطقی دارد، برخی از آنها واضح تر از دیگران است، با این حال هرگز نمی توانیم مطمئن باشیم که شخصی که مایل به بزرگ شدن هستیم واقعاً خوب است یا خیر.

"Scream Queens" جام همه نخواهد بود. از چای، با این حال، اگر شما عاشق طنزهای کسل کننده عجیب و غریب و پراکنده خصمانه هستید و به ترس و شرارت اهمیتی نمی دهید، من با اشتیاق این نمایش را پیشنهاد می کنم. باید پاییز امسال تماشا کرد! درصورتی‌که نمایش را دوست داشتید: فریاد بزنید (1996)، خانم‌های جوان را نشان دهید (2004)، هدرز (1988)، دروغگویان کوچک دوست‌داشتنی (2010 تا کنون)

اگر آن را دوست ندارید: The Firsts (2013-Ten)، The Strolling Dead (2010-Ten)، هالووین (1978)، مجلات خون آشام (2009-اکنون)

زمانی که اولین بار قسمت اول Shout Sovereigns را تماشا کردم، اساساً احساس می‌کنم که این فقط یک سریال تلویزیونی طاقت‌فرسا است که می‌توانید به طور مؤثر درباره طرح قضاوت کنید، چه کسی سریع کشته می‌شود، چه کسی افسانه است. در نهایت چه کسی جلاد است، اما Shout Sovereigns قطعا منحصر به فرد است. این واقعا منحصر به فرد است، این است! Shout Sovereigns صرفاً یک سریال تلویزیونی ترسناک نیست. در فیلم‌شناسی اساسی، با فرض اینکه یک فیلم خون و گور به طور کلی حاوی منطقی باشد که داستان را هدایت می‌کند، شخصیت‌های Shout Sovereigns دائماً به چیزی «اکشن غافلگیرکننده» تبدیل می‌شوند که با فرض از دست دادن یک قسمت نمی‌توانید بفهمید، بنابراین نمی‌توانید به طور مؤثر آن را بدانید. در مورد "انگیزه اصلی" طرح. هر یک از افراد Shout Sovereigns به زور هنگامی که شخصی از آنها در حال حاضر مرده است تغییر می کند. بنابراین این جنبه دردسرساز تأیید هماهنگی یک فیلم است، از بهترین مدیر فیلم، رایان مورفی، افسانه متوالی شوک ما. داستان اصلی و توطئه های دنبال شده در Shout Sovereigns اساسی است. خانم‌های جوان دوست‌داشتنی و زیبای جوان و مردان جوان ثروتمند در خاطره‌انگیزترین سال کالج خود، به سادگی تلاش می‌کنند تا حدودی به بلوغ رسیده و بالغ شوند، هر چند به طرز غم‌انگیزی در یک مشکل موقعیت اجتماعی گرفتار شده‌اند و به طور غیرعادی باید با آنها روبرو شوند و مراقب باشند. خود را از یک جلاد خونسرد در محل سکونت خود به نام کاپا تاو (KKT) دریافت کردند. شخصیت آنها در نهایت گیج و غیرعادی می شود و در برخی موارد اعتماد به جمعیت فوراً انجام می شود، جلاد کیست، طرح اساسی چیست، بنیان کسل کننده هر فرد چیست، و به چه دلیل است و چرا باید باشد؟ غیر از این، رایان مورفی واقعاً تمام قسمت‌ها را فوق‌العاده می‌سازد. چند کارشناس اجتماعی، در برخی موارد توضیحات سیاسی از شخصیت ها را خواهید دید. این ناهماهنگی با چیزی است که آنها با آن روبرو می شوند، بنابراین من قول می دهم که در حین تماشای آن یک تن قهقهه بزنید، با وجود اینکه مرکز هولناکی فریاد زدن است. واقعاً بیشتر از فریاد زدن می خندید. Shout Sovereigns می‌تواند در این دوره رایانه‌ای به محرک فیلم‌های جامعه مبتنی بر جریان اصلی آمریکایی تبدیل شود. لذت بخش است!

Shout Sovereigns اثر هنری را تثبیت می‌کند، ویژگی‌های شایان ستایش فیلم‌های بی‌نظیر جان هیوز همراه با نفرت‌انگیز بودن فیلم‌های اسلشر دهه 80. این فیلم گروهی از شخصیت‌های فوق‌العاده کم عمق را دنبال می‌کند که توسط هدرز هدایت می‌شوند و بهترین لباس‌های مد روز را بر تن دارند. آهنگسازی کاملاً غافلگیر کننده است. مبادله جویدن، هوشمند، و به طور کلی، هوشمندانه است، و بهبود بسیاری در شخصیت وجود دارد. یکی از چیزهای شماره یک من در مورد این نمایش، بررسی منحنی شخصیت شانل اوبرلین (اما رابرتز) است. به هر حال، اوبرلین سرد و کم عمق است، با این حال در طول سریال، ما می بینیم که او برای همراهانش توبه می کند و در جایی که اهمیت دارد، واقعاً یک شخصیت واقعاً باشکوه است.

چه چیزی Shout Sovereigns را می سازد. بنابراین یکی از انواع آن این است که گروهی از بازیگران زن از شخصیت‌های هزاره را دنبال می‌کند که با مسائلی دست و پنجه نرم می‌کنند که بسیاری از خانم‌های جوان بینش می‌کنند، که با سرگرمی‌های مسخره‌ای که یک مرد بد را می‌کشد متوالی است که دقیقاً از Scooby Doo بیرون آمده است. با توجه به این واقعیت که شنیدم ارزیابی‌ها برای این نمایش افتضاح بود، بسیار ناامید شدم و مشخصاً فصل سوم احتمالاً پخش نخواهد شد. نسبتاً تعداد کمی از خانم‌های جوان پیوند دارند، و تعداد زیادی از تماشاگران این سریال از این بخش خاص هستند، بنابراین به نظرم بسیار ناراحت کننده است که آنها سرنوشت نمایش را بر اساس ارزیابی‌ها قرار می‌دهند. واقعاً، من هرگز سریالی را تجربه نکرده ام که به اندازه Shout Sovereigns مسخره، درگیرکننده یا متحرک باشد.

من اعتماد دارم که آنها فصل سوم را می سازند، با توجه به این واقعیت که به عنوان یک بانوی جوان، احساس می کنم این روزها تعداد بسیار کمی از برنامه ها واقعاً من را به این شیوه نشان می دهند. خیلی تلاش می کنند، اما تعداد نسبتا کمی موفق می شوند. در واقع، من نمی توانم یکی را نام ببرم که به اندازه Shout Sovereigns فوق العاده باشد. به همین ترتیب، در یک نکته تخصصی تر، بازیگری، فیلمبرداری، لباس، تغییر و پیکربندی خلقت در این نمایش به سادگی فوق العاده است. من متوجه هستم که بسیاری از افراد داستان هاروینگ آمریکایی را تحسین می کنند، و این واقعاً از نظر فیلمبرداری و تغییر قابل مقایسه است. به آن فرصت بده، می دانم که شما به سادگی آن را دوست خواهید داشت! :)

این نمایش منحرف کننده است، با کلیشه های متعدد هر چند خلاقانه و شخصیت های مختلف، این نمایش هرگز از درگیر شدن در آن غافل نمی شود. بازیگران و داستان خارق‌العاده این نمایش را به ویژه با مولفه‌های آمیختگی غم‌انگیز و طنز، و همچنین پایان شگفت‌انگیز نوبت، شگفت‌انگیز کرده است. نمایش هرگز از اینکه من را پوزخند کند غافل نمی شود و شاید بهترین بازیگران و شخصیت های تمام دوران را داشته باشد. ستاره اصلی در اینجا، اما رابرتز است که نقش چنل اوبرلین را بازی می‌کند (افرادی که داستان هاروینگ آمریکایی: کاون را تماشا کردند، شخصیت اما رابرتز را می‌پرستند، زیرا اساساً شبیه شخصیت کاون بی‌نقص و البته حیرت‌انگیز او است). حاکمیت یک انجمن اجتماعی و هدف اصلی حفظ این مکان فقط برای بچه‌های کوچک و ثروتمند مدرسه. علیرغم این واقعیت که ترتیب او زمانی کوتاه می شود که یکی از اعضای ارشد (با بازی اولین فرمانروای فریاد مطلق، جیمی لی کرتیس) قصد دارد تا با اجازه دادن به هر کسی که نذر کند، خانواده های همسرش را تغییر دهد. این باعث می‌شود همه چیز بسیار جذاب و گیج‌کننده با Chanel باشد و تفسیری جذاب از یک داستان مدرسه است. در نقطه‌ای که اوضاع نمی‌توانست بدتر شود، به‌علاوه یک نزدیکی باورنکردنی وجود دارد که با توجه به گذشته هولناکش، خانواده را تهدید می‌کند. این نمایش مملو از دراماتیزاسیون، قهقهه و پیشرفت غیرمنتظره حیرت انگیز است. شما نمی‌پذیرید که جلاد کیست، به این دلیل که همه مظنون هستند، و این تنش تا قسمت سیزدهم و پایانی ادامه می‌یابد، جایی که فاحشه سرخ (جلاد زمین) بالاخره کشف می‌شود. این نمایش باید تماشا شود. به همین ترتیب، اما رابرتز در نواختن یک B*tch شگفت‌انگیز است، به سادگی فکر می‌کردم اضافه کنم.

شاید اپیزودهای بعدی بهتر شوند، اما من به سختی توانستم خلبان را تحمل کنم. همه چیز در مورد این در هر مرحله از راه به سادگی... وحشتناک و باورنکردنی خنده دار تا سطوح مضحک است. من حتی تخصص ندارم که یک سریال می تواند در یک قسمت چنین تلاش های بی شماری در طنز داشته باشد که همه آنها حتی اندکی از فرود بی توجهی می کنند. همه اینها به طور کلی فقط یک خط وحشتناک متعصبانه، همجنسگرا هراسی و طغیان‌کننده بعد از موارد زیر است، و من اهمیتی نمی‌دهم که یکی از شخصیت‌های اصلی که پاسخگوی گفتن آنها مخالف است، اهمیتی نمی‌دهم. آنها کسانی هستند که در ابتدا با آنها آشنا می شویم، آنها کسانی هستند که بیشترین زمان را روی صفحه نمایش می گیرند، آنها کسانی هستند که ما باید بیشترین اهمیت را با آنها تحمل کنیم و اصلاً ارزش تلاش را ندارد. علاوه بر این، من شخصیت های وحشتناکی را دیده ام که به خوبی ساخته شده اند! من این نوع طنز را دیده ام که به نفع یک رسانه است، با این حال این ... ترسناک و وحشتناک است و شخصیت های مختلف هیچ کاری برای تنظیم واقعی آن انجام نمی دهند، بسیاری از آنها در رفتارهای خاص خود وحشتناک هستند، بنابراین تماشای آن وحشتناک است. ! این به سادگی آزاردهنده است. ترکیب بندی طاقت فرسا، ترسناک دشوار، تقلید مسخره آمیز دشوار، و تلاشی تلخ برای تلاش برای درهم تنیدگی این دو، صرف نظر از دلیلی که یک فیلم درهم و برهم دهه 90 می توانست با آن فکر کند. از آنجایی که من عاشق متا دافعه‌ای نامرتب و زیرکانه همراه با تقلید مسخره‌ای هستم، دوست دارم، با این حال هیچ چیز زیرکانه، نه سرگرم‌کننده، نه شگفت‌انگیز، فقط... ناجور وجود ندارد.

بعد از تماشای چند قسمت از سریال «جیغ» شروع به تماشای این فیلم کردم و این همان چیزی بود که احساس کردم، به طرز غم انگیزی (چون بسیار مشتاق تماشای آن بودم) که نمایش از نظر عمق شخصیت و طنز کم بود. با این وجود، این نمایش در جایی که بمب افکن می شود واقعاً موفق می شود.

این یک ادای احترام بسیار بهبود یافته برای بازیابی نفرت در دهه 90 نسبت به پیشنهاد اتوریتی Shout است. ستارگان جوان ماهر و معاصر واقعاً در کنار خانم کرتیس خیره کننده ایستاده اند. طنز فوراً برای طرفداران ترسناک تر آماده تر، نوستالژیک است، با نشانه ای از تایید برای فیلم های هیجان انگیز مثال زدنی، به عنوان مثال، ابزار منحصر به فرد Tobe Hooper The Texas Trimming Slaughter که یک مرجع فوری در داخل اشاره ای به مطالعات زیر در فیلم Wes Craven است. 1996 جیغ.

فیلمنامه هوشمندانه و گاه بی معنی است، با این حال راز و علاقه ای که در صحنه اولیه ایجاد شده است، واقعاً حول یک رشته گیج کننده و جذاب در سراسر نمایش می چرخد.

لازم است بگویم که با فرض اینکه شما به دنبال یک سریال ترسناک مستقیم هستید، باید با TWD یا AHS بمانید، این یک کهنه سرباز را که با دقت آماده شده است نمی ترساند، با این حال با فرض اینکه امیدوارید با یک گروه و بازیگران ماهر درگیر شوید. با یک منحنی طبقه‌بندی ترکیبی دیگر که طرح تلویزیونی را روشن می‌کند که در طول سال‌های اخیر بسیار طولانی با درام‌سازی‌های جدی استاندارد و فرسوده غوطه‌ور شده است، پس این یک روش واقعاً فوق‌العاده برای سرمایه‌گذاری است. مقداری انرژی پایین

"ملکه های جیغ" یکی از سه تلاش 2015-2016 برای ساخت یک سریال تلویزیونی اسلشر است. بقیه "Slasher" و "Scream" هستند. هیچ یک از آنها اساساً به اندازه "جزیره هارپر" در سال 2009، در به یاد ماندنی ترین فصل هایشان، نیستند، با این حال همه آنها دارایی های خود را دارند. به احتمال زیاد «اسلشر» جدی‌ترین فیلم بود (95 درصد نفرت‌انگیز، 5 درصد تقلید) و «جیغ» در مسیر فیلم‌ها (نیمه وحشتناک، نیمی طنز) حواس‌پرتی داشت، «ملکه‌های جیغ» شفاف‌ترین آنهاست. طعنه آمیز، بعضی اوقات حتی پسر عموی احمقانه (30٪ وحشتناک، 70٪ تقلید مسخره آمیز). تقلید آن از فرهنگ سرگرمی مجازی تثبیت شده در همه جا کاملاً بر سر پول است، صرف نظر از اینکه پس از سه یا چهار قسمت ممکن است این تمایل را داشته باشید که همچنان به ایجاد فوکوس های تمسخرآمیز مشابه ادامه دهد. هر چند وقت یکبار به طرز گزافی پرحرف می شود (و قدری پرحرف می شود). در هر صورت، یک طرح پیچیده و پیچ در پیچ دارد که در یک گروه کوچک کامل تا پایان فصل اولیه محدود شده است. نمایش فوق العاده است (اما رابرتز فوق العاده خشمگین است، اسکایلار ساموئلز واقعا دوست داشتنی است، بیلی لورد صدای عمیق و خارق العاده ای دارد، "چاد" گل میخ و "دنیس" مسئول امنیتی رئیس پلیس فوق العاده سرگرم کننده هستند، و غیره) ، و موسیقی متن شامل مجموعه ای عالی از آهنگ های پاپ نمونه است. *** از 4.